Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/6088 Esas 2016/6988 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde temyiz nedenleri dikkate alındığında bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı, iş sözleşmesinin haklı neden olmadan işverence fesih edildiğini ileri sürerek, kıdem, ihbar tazminatı ile fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil, ücret ve yıllık izin alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davacının istifa ettiğini savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı, hafta tatili ücretini hak edip etmediği ve ücret alacağına hangi tarihten itibaren faiz işletileceği noktalarında toplanmaktadır.
Somut olayda, davacının dava dilekçesinde 24 saat vardiyalarda çalıştığını iddia ettiği dikkate alınmadan talep dışına çıkılarak 10 saat çalıştığı şeklindeki kabul taleple bağlılık kuralına aykırı olduğu gibi, fazla çalışma alacağının haftalık 45 saat üzerinden değerlendirilmesi gerekirken istisnai bir çalışma bulunmamasına rağmen günlük 7,5 saati aşan 1.5 saatlik çalışmaların fazla çalışma olarak kabulü de hatalıdır.
3- Davacı dava dilekçesi ile ücret alacağı talep etmesine rağmen miktar belirtmemiş, ıslah dilekçesi ile talep miktarını açıklamıştır. Mahkemece ücret alacağına açıklama tarihi olan ıslah tarihinden itibaren faiz yürütülmesi gerekirken dava tarihinden itibaren faiz yürütülmesi hatalı olup bozma nedenidir.
4- Davacı, 24 saatlik vardiyalarla çalıştığını iddia ettiğinden, 24 saat çalışma 24 saat dinlenme şeklinde geçen çalışmalarda hafta tatili çalışması olamayacağı ve davacının diğer çalışanların izin döneminde yılda 3 ay hafta tatilinde çalıştığı şeklinde varsayıma dayalı bir hesaplamaya itibarla hafta tatili alacağına hükmedilmesi isabetsizdir.
O halde davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 24/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.