Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/8016 Esas 2019/1425 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/8016
Karar No: 2019/1425
Karar Tarihi: 11.02.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/8016 Esas 2019/1425 Karar Sayılı İlamı

Özet:

17. Ceza Dairesi'nin 2018/8016 E. ve 2019/1425 K. sayılı kararında, hırsızlık suçundan mahkumiyet hükmü verildiği belirtilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesi tarafından verilen hüküm temyiz edildiği ancak temyiz süresinin geçmiş olması nedeniyle temyiz talebinin reddedildiği, bundan sonra da sanığın hükümden haberdar olmadığı gerekçesiyle eski hale getirme ve infazın durdurulması talebinde bulunduğu belirtilmiştir. Sanık müdafii ise tebligatın usulsüz yapıldığını belirterek eski hale getirme talebinin kabul edilmesi gerektiğini istemiştir. Mahkeme, tebligatın doğru şekilde yapıldığının araştırılması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iadesine karar vermiştir.
Kanun Maddeleri: TCK 141, CMK 309.

17. Ceza Dairesi 2018/8016 E. , 2019/1425 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesince; verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü;
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesi’nin 30.01.2017 tarih, 2017/141 Esas ve 2017/274 Karar sayılı ilamın sanık müdafii Av. ..."a usulüne uygun olarak iş yerinde daimi çalışanı ..."e 09/02/2017 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın kendisine bir müdafii atandığından ilk derece mahkemesinde aynı celsede birlikte bulunmaları sebebi ile haberi olduğu, sanık müdafii temyiz dilekçesini 22/02/2017 havale tarihi ile sunduğu, tebliğ tarihi ile temyiz başvuru dilekçesinin verilmiş olduğu tarih arasında kanunda temyiz süresi olarak belirlenen 7 günlük yasal sürenin geçmiş olması nedeni ile İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesi’nin 28/02/2017 gün, 2017/141 Esas ve 2017/274 Karar sayılı ek kararı ile temyiz talebinin reddine karar verildiği, bu ek kararın da 06.03.2017 tarihinde sanık müdafii Av. ..."a usulüne uygun olarak iş yerinde daimi çalışanı Aydın Gündüz"e tebliğ edildiği, bu ek karara yönelik temyiz talebinde bulunulmadığı, 05.06.2018 tarihinde de sanık ...’ın hükümden haberi olmadığı gerekçesiyle eski hale getirme ve infazın durdurulması talebinde bulunduğu, bu talep hakkında da İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesi’nin 04/07/2018 gün, 2017/141 Esas ve 2017/274 Karar sayılı ek kararı ile infazın durdurulması talebinin reddine, eski hale getirme talebinin incelenmesi için dosyanın Yargıtay’a gönderilmesine karar verildiği, sanık müdafii olan Av. ...’ın 16.01.2019 tarihli dilekçesi ile yanında ... isimli bir çalışanı olmadığını, bu şahsın aynı iş hanının caddesinde dükkan sahibi olduğunu, tebligatın usulsüz olarak yapıldığını bu nedenle eski hale getirme talebinin kabulü gerektiğini beyan ettiği anlaşılmakla, sanık müdafiinin temyizinin öğrenme üzerine ve süresinde olup olmadığının tespiti açısından, gerekçeli kararı tebliğ aldığı anlaşılan ... adlı kişinin tebliğ tarihinde sanık müdafiinin iş yerinde çalışan bir görevli olup olmadığı hususunda SGK kayıtları araştırılarak ve kolluk marifetiyle araştırma yapılarak, sonucuna göre gerektiğinde bu konuda ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere Dairemize gönderilmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 11.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.