Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/7681 Esas 2019/4571 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/7681
Karar No: 2019/4571
Karar Tarihi: 06.11.2019

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/7681 Esas 2019/4571 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı ile davalı idaresi arasındaki hizmet sözleşmesi kapsamında aşçı, garson ve hosteslerin çalıştırıldığı yemekli yataklı vagonlarla ilgili alacak davasında, Ankara 10. İş Mahkemesi'nde açıldığı belirtilen bir işçi alacağı davası sonucu davacının ödediği borçlarına yasal faiz eklenerek dava açılmıştır. Mahkeme, sözleşmenin 13.2 maddesi gereğince fazla iş yapıldığı durumlarda idarenin fazla iş bedelini ödeyeceği hükmünün yer aldığını ve dava dışı şirkete yapılan ödemenin düşülerek davanın kısmen kabul edildiğini belirtmiştir. Ancak, Ankara 10. İş Mahkemesi'nin 2009/1000 E. 2013/783 K. sayılı kararında davacının yaptığı ödemelerin belirlenerek karar verilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Bu nedenle, davalının temyiz itirazları kabul edilerek hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri: Hizmet Sözleşmesi.

23. Hukuk Dairesi 2016/7681 E. , 2019/4571 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, davalı ile davalı idareye ait yemekli yataklı vagonlarda aşçı, garson, hostes çalıştırılarak hizmet sunulması konusunda sözleşme imzaladıklarını, dava dışı 3.kişi tarafından fazla mesai ücreti alacağı dolayısıyla açılan işçi alacağı davası Ankara 10.İş Mahkemesi 2009/1000 E. 2013/783 K.sayılı kararı ile davanın kısmen kabulüne karar verildiğini, işçi tarafından ilamlı icra takibine geçilmesiyle cebri icra tehdidi altında borcun tamamını icra dairesine ödediğini, ödeme tarihi olan 15.08.2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile birlikte talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, işçilik alacaklarından davacının sorunlu olduğunu ve rücu edemeyeceğini, davacının son alt işveren olmadığını ve ödememesi gereken bir meblağı ödediğini, fazla mesai ücretinin sözleşmeye dahil edildiğini ve ödendiğini, bu nedenle ödediği bedeli isteyemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; taraflar arasında imzalanan sözleşmenin 13.2 mddesi gereğince yüklenici tarafından fazla iş yapıldığı taktirde idarenin fazla işin bedelini ödeyeceği hükmünün yer aldığı, davacının iki farklı şirkete yapmış olduğu icra takibi neticesinde dava dışı şirkete yapmış olduğu ödemenin düşülerek dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, hizmet sözleşmesinden kaynaklanan alacak istemine ilişkindir. Ankara 10.İş Mahkemesi 2009/1000 E. 2013/783 K. sayılı dosyasında davacı ... Ltd. Şti. ile igili fazla mesai saatinin 247,5 saatten fazla olduğu anlaşılmakla; taraflar arasında imzalanan sözleşmesinin 7.3.2.1 maddesi uyarınca 247,5 saatten fazla olan mesainin belirlenerek buna ilişkin davacının yaptığı ödemelerin bulunup karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 06.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.