Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1666 Esas 2022/3939 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 1.000,00 TL maddi, 15.000,00 TL manevi tazminatın davalı hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Bakırköy 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/102 Esas – 2015/143 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının silahlı terör örgütüne üye olma suçundan 03.01.2012 - 28.02.2013 tarihleri arasında 422 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 25.12.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu,
Davacının 15.884,79 TL maddi (ıslah ile) tazminatın tahliye tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile, 23.000,00 TL manevi (ıslah ile) tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece beraat hükmünün kesinleşmemesi gerekçe gösterilerek davanın reddine karar verilmesi üzerine dairemizce yapılan incelemede, davacının tazminat talebinin dayanağı olan Bakırköy 8. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/05/2015 tarih, 2014/102 Esas – 2015/143 Karar sayılı hükmünün temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 16. Ceza Dairesinin 12/03/2018 tarih, 2017/2723 Esas – 2018/649 Karar sayılı ilamı ile temyiz isteminin reddine karar verildiği, bu suretle davacı hakkında verilen hükmün kesinleşmiş olduğunun anlaşılması karşısında, dava açma şartının temyiz aşamasında gerçekleşmiş olması ve davaların en az giderle ve mümkün olan süratle sonuçlandırılmasını yargıya bir görev olarak yükleyen Anayasanın 141/son maddesi gereğince yargılamaya devamla esas hakkında karar verilmesi gerektiği gerekçesi ile hükmün bozulması üzerine yerel mahkemece duruşma açılıp, 1.000,00 TL maddi, 15.000,00 TL manevi tazminatın gözaltı tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınıp davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin ve davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Davacı vekilinin 18.12.2019 havale tarihli dilekçesiyle maddi tazminat miktarını tahliye tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile 15.884,79 TL’ye, manevi tazminat miktarını 23.000,00 TL’ye yükseltmek suretiyle ıslah talebinde bulunduğu, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 177/2. maddesi gereğince, davacı tarafın bu talebinin davalı tarafa bildirilmesi gerektiği gözetilmeksizin ve 7251 sayılı Kanun ile değişen 6100 sayılı HMK’nın 177/2. maddesi ile Yargıtayın bozma kararından sonra tahkikata ilişkin bir işlem yapılması halinde, tahkikat sona erinceye kadar da ıslah yapılabileceğine dair açık düzenleme yapıldığı ve manevi tazminat miktarının ıslah ile yükseltilemeyeceği de gözetilerek, mahkemece bu hususta değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
2- Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, davacı lehine hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda eksik manevi tazminata hükmolunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, davacı vekilinin ve davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 23.05.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.