Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2947 Esas 2022/3958 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında dava türünün “koruma tedbirleri nedeni ile tazminat” yerine “Yakalama veya tutuklama sonrası KYO veya beraat kararı verilmesi halinde Tazminat” olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Diyarbakır 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/77 Esas – 2011/170 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının kasten öldürme, kasten yaralama, konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan 04/09/2008 – 27/02/2009 tarihleri arasında 176 gün gözaltı ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'ya tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 5.000,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden işleyecek yasal faiz talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 2.998,31 TL maddi, 2.500,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden işleyecek yasal faiz ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine dairemizce yapılan incelemede, tazminat talebinin dayanağı olan Diyarbakır 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 13/04/2011 tarih, 2009/77-2011/170 sayılı ceza dava dosyasında, beraate ilişkin hükümlerin davacı (sanık) müdafinin yüzüne karşı verildiği, diğer yandan bir kısım sanıklar hakkında verilen mahkumiyet ve beraate ilişkin hükümlerin temyiz incelemesini yapan Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 25/02/2014 tarih, 2012/3380-2014/1082 sayılı ilamı incelendiğinde, davacı (sanık) hakkındaki beraate ilişkin hükümler hakkında herhangi bir değerlendirme yapılmadığının görülmesi karşısında, davacı hakkındaki beraate ilişkin hükümlerin kesinleşip kesinleşmediği hususu araştırılıp, kesinleşmiş ise tazminat davasının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 142/1. maddesinde belirtilen sürede açılıp açılmadığı açıklığa kavuşturulması gerektiği gerekçesi ile hükmün bozulması üzerine yerel mahkemece duruşma açılıp davanın reddine karar verilmesinde;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davanın tümüyle reddedilmesi karşısında, yargılama sırasında kendisini vekil ile temsil ettiren davalı kurum lehine, yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca reddedilen miktar üzerinden nispi vekalet ücreti takdir edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasına “Yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 1.800,00 TL nispi vekalet ücretinin davacıdan alınarak, hazineye verilmesine”, ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23.05.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.