Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4275 Esas 2022/4038 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 22/3, 62, 50, 52, 52/son, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin bilinçli taksir koşullarının oluşmadığına, müvekkili hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine, TCK'nın 22/6. maddesine hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Sanık hakkında TCK'nın 85/2 maddesinden cezalandırılması talebiyle iddianeme düzenlendiği ve meydana gelen kazada sanığın kusurlu eylemiyle 1 kişinin yaralanmasına ve 1 kişinin ölümüne sebep olduğu ve mahkemece gerekçeli kararın gerekçe kısmında, sanık hakkında aynı Kanunun 85/2.maddesine göre cezalandırılmasına karar verildiğinin belirtilmesine karşın kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında 85/2 yerine 85/1 maddesi yazılması, mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışı olarak kabul edilmiştir.
TCK'nın 50/4. maddesinde, taksirli suçlardan dolayı hükmolunan hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği, ancak, bu hükmün, bilinçli taksir halinde uygulanmayacağı belirtilmiş olmasına karşın, meydana gelen olayda bilinçli taksirin koşullarının oluştuğu mahkemece de kabul edilen sanık hakkında tayin edilen uzun süreli hapis cezasının paraya çevrilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın 214 promil alkollü şekilde idaresindeki otomobille, yerleşim yeri dışında, gece vakti, aydınlatmanın bulunmadığı, virajlı, eğimli, iki yönlü, asfalt kaplama il yolunda seyrederken, olay mahalline geldiğinde, aşırı alkolün de etkisiyle, virajı alamayarak, direksiyon hakimiyetini kaybetmesiyle, gidiş yönüne göre sağ taraftan yoldan çıkarak, yol kenarındaki levhalara çarpmasıyla, sanığın virajlı yollarda seyrederken, hızını azaltmayarak, tam kusuruyla, bir kişinin ölümüne, bir kişinin vücudunda kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK'nın 50/4. maddesinin atfıyla 50/1-a gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine ve sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK'nın 52/3. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 2. fıkrasının 6. paragrafının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın sosyal ve ekonomik durumu göz önüne alınarak sanığa verilen hapis cezasının TCK'nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK'nın 52/3. maddesi gereğince 1215 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 30 TL olarak hesabıyla 36450 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi ile sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.