Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1315 Esas 2022/4005 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 907,70 TL maddi, 1.500 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat talebinin dayanağı olan Van 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/35 Esas - 2015/393 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının uyuşturucu veya uyarı madde imal ve ticareti suçundan 21.05.2010 - 07.07.2010 tarihleri arasında 47 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda davacının beraatine hükmedildiği, kararın 21.12.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesine tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının dava dilekçesiyle ceza davasında ödenen avukatlık ücreti ve maddi kazanç kaybına ilişkin olarak toplam 19.333 TL maddi, 30.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada mahkemece ceza davasında vekalet ücretinin maddi tazminat kapsamına alınmadan 907,7 TL maddi, 1.500 TL manevi tazminatın tutuklama müzekkeresinin infaz tarihi olan 21.05.2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine hükmedildiği anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin faize ve sair nedenlere yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 142/1. maddesine göre, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat taleplerinin kararın kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her halde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde dava konusu edilebileceği, bu kapsamda dava dosyası incelendiğinde, tazminat talebinin dayanağı olan Van 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/35 Esas - 2015/393 Karar sayılı ceza dava dosyasında davacı hakkında verilen ve 21.12.2015 tarihinde kesinleşen beraat kararının kesinleşme şerhi ile birlikte davacıya tebliğ edilip edilmediğinin araştırılarak varsa tebligat evrakının dosya arasına alınması gerekirken eksik inceleme ile hüküm kurulması,

2- Tazminata esas ceza dava dosyasının gerekçeli karar başlığındaki tutuklama tarihi ile cezaevinden bildirilen tutuklama tarihleri arasında çelişki bulunduğundan davacının hangi suçtan gözaltında veya tutuklu kaldığının tespiti amacıyla davacı hakkında düzenlenen yakalama, olay, gözaltı ve sevk – serbest bırakma, tutuklama, tahliye müzekkereleri, sorgu zaptının Yargıtay denetimine elverişli olacak şekilde aslının veya onaylı örneğinin dosya arasına alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
3- Gerekçeli karar başlığında, dava türü olarak, "Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat'' yerine, ''Yakalama veya Tutuklama Sonrası KYO veya Beraat Kararı Verilmesi Halinde Tazminat'' ibaresine yer verilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Kabule göre de;
Maddi tazminatın, davacının tutuklu kaldığı döneme ilişkin net asgari ücret üzerinden hesaplanan “897,12’’ TL yerine, bu miktarın üstünde kalacak şekilde “907,70’’ TL olarak tayin edilmesi suretiyle, davacı lehine fazla maddi tazminata hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.