Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1141 Esas 2022/3997 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 6.039,92 TL maddi, 10.500 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat talebinin dayanağı olan Ceyhan 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/1 Esas - 2016/78 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde imal ve ticareti suçundan 14.03.2014 tarihinde tutuklandığı Ceyhan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 213/416 Esas - 2014/233 Karar sayılı 1 yıl 8 ay kesinleşmiş mahkumiyet hükmünü tutukluluğu keserek 10.07.2014 - 17.08.2015 tarihleri arasında infaz ettiği 17.08.2015 tarihinden itibaren tutukluluğunun infaz görmeye devam ettiği 09.11.2015 tarihinde tahliye edildiği nihayet 14.03.2014 - 10.07.2014 ve 17.08.2015 - 09.11.2015 tarihleri arasında toplam 202 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda davacının beraatine hükmedildiği, kararın 01.04.2016 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı anlaşılmakla;
Davacının dava dilekçesiyle 13.000 TL maddi, 15.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihiden itibaren yasal faiziyle birlikte ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada yerel mahkemece 6.039,92 TL maddi, 10.500 TL manevi tazminatın tutuklama tarihi olan 14.04.2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin sair nedenlere yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Davacının tutuklama müzekkeresinin araya hükümlülüğü girmesi sebebiyle kesintiye uğradığı anlaşıldığından tazminata esas ceza dava dosyasında tutukuluğunun infaz gördüğü 14.03.2014 - 10.07.2014 tarihleri için ayrı, 17.08.2015 - 09.11.2015 tarihleri için ayrı maddi ve manevi tazminata hükmedilerek birinci dönem için faiz başlangıç tarihinin 14.03.2014 tarihi, ikinci dönem için faiz başlangıç tarihinin 17.08.2015 tarihi olarak belirlenmesi gerekirken hatalı uygulama ile kesintiye uğrayan tutuklama için tek bir maddi ve manevi tazminata hükmedilerek faiz başlangıç tarihinin 14.03.2014 tarihi olarak esas alınması,
2- CMK'nın 144/1-a. maddesinin yürürlükten kaldırılması nedeniyle mahsup durumu tazminata engel oluşturmamakla birlikte, haklarında mahsup işlemi yapılmayan kişilerle tutukluluğu başka mahkumiyetinden mahsup edilenler arasındaki dengenin, hak ve nesafetin sağlanması gerektiği dikkate alınarak, davacının tutuklu kaldığı sürenin başka mahkumiyetinden mahsup edilip edilmediğinin araştırılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.