Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2016/4021 Esas 2017/3782 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ticaret Mahkemesi


Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan ve ödenmeyen bakiye iş bedelinin tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-1. bilirkişi kurulu 15.11.2013 tarihli asıl raporunda davacının bakiye alacağının 62.258,70 TL olduğunu hesaplayıp bildirmiştir. Davacı vekili bu rapora karşı verdiği 24.02.2014 havale tarihli dilekçesinde rapora itiraz etmediklerini beyan ve rapor doğrultusunda 62.258,70 TL tutarında tesbit edilen alacaklarının tahsili ile davalarının kabulünü istemiştir. İtiraz üzerine aynı kuruldan alınan ek raporda kalan alacak 65.572,14 TL ikinci rapor ile farklılık nedeniyle alınan 3. bilirkişi kurulunun 29.09.2015 tarihli raporunda bakiye alacak 65.572,14 TL olarak hesaplanmış ise de davacı 1. bilirkişi kurulunun kök raporundaki 62.258,70 TL"yi kabul ettiğinden bu miktar kendisi yönünden ve davalının lehine olarak kesinlenmiştir.
Bu durumda mahkemece 1. bilirkişi kurulunun ek raporu ve 3. bilirkişi kurulu raporuna göre kalan yüklenici alacağı daha fazla ise de birinci bilirkişi kurulunun 15.11.2013 tarihli kök raporundaki miktar davacı yönünden kesinleştiğinden davanın 62.258,70 TL üzerinden kısmen kabulüne ve davacının keşide ettiği 15.07.2010 gün 14187 yevmiye nolu
...Noterliği"nin ihtarnamesinin 26.07.2010 tebliğ tarihine tanınan 7 günlük ödeme süresi eklendiğinde temerrüt 03.08.2010 tarihinde gerçekleştiğinden bu tarihten itibaren avans faizi yürütülmesi gerekirken bu hususlar gözden kaçırılarak davanın 65.572,14 TL üzerinden ve 20.07.2010 tarihinden itibaren ticari avans faizi ile birlikte tahsiline şeklinde kısmen kabul kararı verilmesi doğru olmamış, kararın bozulması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalının diğer temyiz itirazlarının reddine 2. bent uyarınca kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 02.11.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.