Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4269 Esas 2022/3983 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri
uyarınca mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki minibüs ile olay günü saat 22.30 sıralarında, meskun mahal dışında, 7 metre genişliğindeki iki yönlü ve aydınlatma olmayan yolda seyir halinde iken, olay mahalline geldiğinde önünde aynı yönde seyir halinde bulunan ve arka ışık donanımı yanmayan katılan sanık ... idaresindeki motosiklete, çarpmadan önce 45 metre fren izi ile arkadan çarpması sonucunda motosiklet sürücüsünün hayati tehlike geçirecek ve kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisi 3. derece olacak şekilde yaralanmasına, motosiklette yolcu olarak bulunan ...’ın ise ölümüne tali kusurlu olarak neden olduğu olayda;
Hükme esas alınan Adli Tıp Kurumu İstanbul Trafik İhtisas Dairesinin kusur raporunda “... minibüs sürücüsünün yola gereken dikkati vermemiş, aydınlatmanın mevcut olmadığı mahalde hızını far ışığı altındaki görüş mesafesine göre ayarlamayıp önünde aynı yönde seyreden ve arka ışık donanımı yanmayan müşteki sanık idaresindeki motosiklete karşın çarpma öncesinde zamanında etkili tedbir almamış, dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı davranmış olmakla olayda tali kusurlu olduğu....” yönündeki raporun oluşa ve tüm dosya kapsamına uygun olduğu görülmekle mahkemenin kabul ve takdirinde, sürücü belgesinin ise 6 ay süre ile alınmasında bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki sürücü belgesinin asgari hadden uzaklaşarak alınmaması gerektiğine ilişkin bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin hükmün usul ve yasaya aykırı olduğuna, katılanlar vekilinin ise hapis cezası verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK'nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün (2) numaralı bendinin dördüncü paragrafı hükümden çıkarılarak yerine "Sanığa verilen 2 yıl 6 ay hapis cezasının TCK 50/1-a-4. maddesi gereğince, sanığın sosyal ve ekonomik durumu göz önünde bulundurularak adli para cezasına çevrilmesine, TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 910 tam gün olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 18.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.05.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.