Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10887 Esas 2019/7130 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/10887
Karar No: 2019/7130
Karar Tarihi: 03.04.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10887 Esas 2019/7130 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, sanık hakkında \"kasten yaralama\" suçundan mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, Yargıtay Ceza Genel Kurulu, sanığın temyiz itirazlarını yerinde görerek kararı bozmuştur. Bozma nedenleri arasında, yaralanan kişinin raporunda hayati tehlike belirtilmemesi ve suçun vasfının eksik değerlendirilmesi gibi sebepler yer almaktadır. Ayrıca, iddianamede yer almayan bir kanun maddesinin uygulanması da yargısal hata olarak kabul edilmiştir. Bu nedenlerle, kararın bozulması ve sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınarak yeniden değerlendirilmesi gerektiği kararlaştırılmıştır. Yakın zamanda yayınlanan Anayasa Mahkemesi kararı ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiştir. Bu iptal eski dava dosyaları açısından infaz aşamasında dikkate alınabileceği belirtilmiştir. Kararın sonunda bahsedilen kanun maddeleri 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53., 86/1. ve 87/1-son maddeleri, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 226. ve 6723 sayılı Kanun'un 33. maddeleridir.

3. Ceza Dairesi 2018/10887 E. , 2019/7130 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında katılan ..."a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz itirazlarının incelenmesinde;
a) Sanığın eylemi neticesinde katılanda birden fazla bıçak darbesi nedeniyle yaralanma meydana gelmiş olmasına rağmen, hükme esas alınan Bursa Adli Tıp Şube Müdürlüğünün raporunda, katılandaki yaralanmalarının kaç adedinin hayati tehlikeye neden olduğunun belirtilmediği anlaşılmakla, katılanın geçici ve kesin raporları ile tüm tedavi evrakları İstanbul Adli Tıp Kurumu ilgili ihtisas dairesine gönderilerek, katılandaki her bir yaranın niteliği ve yaraların ayrı ayrı hayati tehlikeye neden olup olmadığı hususlarında ayrıntılı rapor alınarak, sonucuna göre suç vasfının belirlenmesi için görevsizlik kararı verilebileceği gözetilmeden, eksik inceleme ve yetersiz rapora dayanılarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
b) Darbe sayısı, darbelerin yeri ve niteliği, suçun işleniş biçimi, sanığın kastının yoğunluğu ve meydana gelen zararın ağırlığı da dikkate alınarak, 5237 sayılı TCK"nin 86/1. maddesi gereğince temel cezaya hükmedilirken, TCK"nin 3. maddesindeki orantılılık ilkesi gereği, hakkaniyete uygun ve sonuca etkili olacak şekilde alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi,
c) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas - 2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
d) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, ceza miktarı açısından CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 03.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.