Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4033 Esas 2022/4077 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 22/6. maddesi delaletiyle CMK'nın 223/4-b. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına

Taksirle öldürme suçundan sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; 16/06/2015 günü saat 03:55 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahal dışı, aydınlatmanın mevcut olmadığı, bölünmüş, iki şeritli, düz ve eğimli yolda seyir halindeyken, önünde aynı istikamette sağ şerit üzerinde seyir halinde olan Abdurrahim Yılmaz'ın idaresindeki kamyonun sol arka köşe kısımlarına çarpması neticesinde otomobilde yolcu olarak bulunan dört kişinin öldüğü olayda; kaza tespit tutanağı ile 07/08/2015 tarihli bilirkişi raporunda: sanığın, önünde giden aracı güvenli ve yeterli mesafede takip etmemesi, taşınma sınırı üstünde yolcu taşıması sebebiyle asli kusurlu olduğu, kamyon sürücüsünün ise bir kusurunun bulunmadığı belirtildiği, hükme esas alınan bu raporların oluş ve dosya kapsamına uygun olduğu anlaşılmakla, yapılan incelemede:
Sanığın asli kusurlu kusurlu olarak sebep olduğu kaza neticesinde otomobilde yolcu olarak bulunan eşi ..., çocuğu ... ile baldızları ... ve ...'nin vefat ettiği, TCK' nın 22/6. maddesinin uygulanabilmesi için taksirle hareket sonucu neden olunan neticenin, münhasıran sanığın kişisel ve ailevi durumu bakımından artık bir cezanın hükmedilmesini gereksiz kılacak derecede mağdur olmasına yol açması gerektiği, her ne kadar eşi ve çocuğu bakımından bu hükmün uygulanabilirliği bulunmakta ise de, baldızlarının ölümüne neden olması sebebiyle sanık hakkında TCK’nın 85/2. maddesine göre temel cezanın belirlenmesi ve temel cezanın belirlenirken TCK'nın 61. maddesinde belirlenen bireyselleştirilmesine ilişkin ölçütler ve aynı Kanunun 3. maddesindeki adalet, hakkaniyet ve orantılılık ilkesi gözetilerek, mahkumiyet hükmü kurulması gerekir iken, koşulları oluşmadığı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK'nın 22/6. maddesi uyarınca yazılı şekilde sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur durumuna ve sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 25/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.