Yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama sanık hakkında - tehdit her iki sanık hakkında - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/6271 Esas 2019/11766 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama (sanık ... hakkında), tehdit (her iki sanık hakkında)
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Temyiz dilekçelerinin içeriğine göre; katılan sanıkların temyiz istemlerinin haklarında verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik olduğu ve aleyhe temyiz bulunmadığı gözetilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre katılan sanık ... hakkında yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama, katılan sanık ... hakkında da tehdit suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanık ...’nun sübutu kabul edilen "yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama" suçunun hükümden önce 05/07/2012 tarihli ve 28344 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasanın 89. maddesi ile 5237 sayılı TCK"nın 255. maddesinin "nüfuz ticareti" başlığı altında yeniden düzenlenip suç unsurlarında değişiklik yapılması karşısında, yeni düzenlemeler ve unsurlarının oluşması durumunda dolandırıcılık suçu yönünden de değerlendirme yapılarak hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği, keza katılan ...’ye yönelik tehdit eylemini gerçekleştirdiği yönünde dosya kapsamına nazaran katılanın soyut iddiası dışında bir delil bulunmadığı, tanıkların iddiayı doğrulamadığı nazara alınarak oluşan şüphenin sanık lehine değerlendirilip bu suçtan beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kabule göre de;
Kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm fıkrasında sanık ...’nun soyadının nüfus kaydına aykırı olarak “Kuşçu” yazılması ile aynı sanık hakkında yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama suçundan uygulama maddesinin TCK’nın 255. maddesi yerine 285. maddesi olarak yanlış gösterilmesi,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19/06/2007 tarihli ve 2007/10-108 Esas, 2007/152 Karar sayılı ilamında belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama suçundan verilen adli para cezasının alt sınırın üzerinde tayin edilmesi,
Sanıklar hakkında hükmolunan hapis cezaları alt sınırdan tayin edildiği halde ertelemeye ilişkin denetim süresinin herhangi bir yasal gerekçe gösterilmeksizin 3 yıl olarak en üst sınırdan belirlenmesi,
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve katılan sanıklara isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7/2. maddesi de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak hasıl olacak sonuca göre sanıkların hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Yetkili olmadığı bir iş için yarar sağlama ve tehdit suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerinde bir daha suç işlemeyecekleri hususunda olumlu kanaat oluştuğundan bahisle TCK"nın 51. maddesi uyarınca hapis cezaları ertelenen sanıklar hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin objektif koşulların bulunup bulunmadığı gerekçede gösterilmeden ve erteleme gerekçesiyle çelişki oluşturacak şekilde bir daha suç işlemekten çekinecekleri yönünde olumlu kanaate varılmadığı kanaatine dayanarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına dair kararlar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin ceza miktarı yönünden kazanılmış hakları saklı kalmak kaydıyla 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 11/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.