Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/10895 Esas 2022/4125 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Yasaya muhalefet
Hüküm : Sanık ... hakkında;
CMK’nın 223/2-c maddesi uyarınca beraat
Sanık ... hakkında;
2863 sayılı Kanunun 65/1, TCK’nın 43/2, 62, 52/2, 51/1-3-7-8, 53, CMK’nın 307/5, 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddeleri gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Yasaya muhalefet suçundan sanık ...’nin beraatine ilişkin hüküm katılan vekili tarafından, sanık ...’in mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık ... müdafii ile katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık ... hakkında kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında Denizli ili, Tavas ilçesi, Avdan köyünde bulunan, İzmir II Numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun 15/05/2002 tarih 10659 sayılı kararı ile tescil edilen, aynı kurulun 31/10/2003 tarih 12140 sayılı kararı ile rölöve ve restorasyon projeleri onaylanan ... Camii’ni kepçe ile izinsiz yıktığı iddiası ile açılan kamu davası ile ilgili olarak; kepçe operatörü olan sanığın ... Ltd. Şti’nde ücret karşılığında işçi olarak çalıştığı, şirketin talimatıyla bağlı olan sanığın izin almak gibi bir sorumluluğun bulunmadığı gibi dava konusu yerin niteliğini araştırma yükümlülüğünün de kendisinden beklenemeyeceği dikkate alınarak hakkında verilen beraat kararında isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla;
Yapılan yargılama sonunda, sanığın suç işleme kastının bulunmadığı gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin, eksik inceleme ile karar verildiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
II- Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde ise;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ... müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında birleşen dosyada Denizli ili, Tavas ilçesi, Avdan köyünde bulunan, İzmir II Numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun 15/05/2002 tarih 10659 sayılı kararı ile tescil edilen, aynı kurulun 31/10/2003 tarih 12140 sayılı kararı ile rölöve ve restorasyon projeleri onaylanan, Aydın Kültür Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulunun 23/09/2010 tarih 3123 sayılı kararı ile yıkılıp yeniden yapılması talebi uygun olmadığına karar verilen ... Camii’ni kepçe ile izinsiz yıktırdığı; asıl dosyada ise tescilli ... Camiinin koruma alanı içerisinde kalan köy odasını (misafirhane) izinsiz yıktırarak yerine pazar yeri yaptırdığı iddiası ile açılan kamu davalarının incelenmesinde; hakkında her iki dosyada da soruşturma izni verilen sanığın muhtar olarak görev yaptığı, 460 parselde yer alan tescilli ... Camiinin mülkiyetinin Maliye hazinesine ait olup tapu kaydının beyanlar hanesinde korunması gerekli kültür varlığı olduğuna dair şerh bulunduğu, yine bu camiinin koruma alanında bulunan 208 parselde yer alan köy odasının mülkiyetinin ise Tavas Belediyesine ait olduğu dikkate alınarak hukuka aykırı zeminde gerçekleşen yıkım eylemleri ile ilgili olarak sanığın suça konu taşınmazların hukuki niteliğini ve izinsiz inşai müdahalede bulunulamayacağını bildiğinin kabul edilmesi gerektiği, tüm dosya kapsamından sanığın 460 parselde yer alan tescilli ... Camiini ve onun koruma alanında yer alan 208 parselde yer alan köy odasını izinsiz yıktırdığının sabit olduğu, böylelikle sanığın eylemlerinin iki ayrı suçu oluşturduğu ve teselsül hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm tesisi ile sanık hakkında eksik ceza tayini,
Kabule göre de;
1- Değişik zamanlarda birden fazla işlenmesi nedeniyle TCK'nın 43/1. maddesi uyarınca artırım yapılması yerine, uygulama maddesinin "TCK'nın 43/2. maddesi" olarak gösterilmesi,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesindeki ihtarat ile yetinilmesi yerine, infazı kısıtlar biçimde 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin de uygulanması,
3- Kazanılmış hak uygulaması yapılırken, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi yerine, 5271 sayılı CMK'nın 307/5. maddesinin uygulama maddesi olarak yazılması,
4- Suç tarihinin gerekçeli karar başlığında “ 2012, 05/2013” olarak belirtilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık ... müdafii ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.