Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/6098 Esas 2019/1364 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... 2. Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan istinaf incelemesi sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen kararın süresi içinde davalı ... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanun’un 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2018 yılı için 47.530,00 TL"dir.
Yerel mahkemece davanın kısmen kabulü ile davacı ... için 26.795,74 TL maddi, 35.000,00 TL manevi, davacı ... için 37.394,14 TL maddi, 35.000,00 TL manevi, davacı ... için 25.000,00 TL manevi tazminata hükmedilmiş, karara karşı davalı ...’nın istinaf yoluna başvurması üzerine Bölge Adliye Mahkemesi’nce davalı ...’nın istinaf isteminin 6100 sayılı HMK 353/1-b-1 maddesi gereğince esastan reddine hükmedilmiştir.
Temyize konu edilen karar davalı ... bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı ... vekilinin temyiz dilekçesinin davacılar hakkındaki maddi ve manevi tazminata ilişkin hükümlerin ayrı ayrı kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı ... vekilinin temyiz dilekçesinin davacılar hakkındaki maddi ve manevi tazminata ilişkin hükümlerin ayrı ayrı kesin olması nedeni ile REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı ..."e geri verilmesine 12/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.