Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/9548 Esas 2019/1437 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9548
Karar No: 2019/1437
Karar Tarihi: 05.02.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/9548 Esas 2019/1437 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Adana'da bir kişi hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, suçun işlendiği saatler dikkate alındığında, sanık hakkında TCK'nın 143. maddesinin uygulanmayarak eksik cezaya hükmedildiği tespit edilmiştir. Bu nedenle, karar bozulmuştur. Anayasa Mahkemesi'nin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı da dikkate alınarak, TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunlukları ve sanığın mükerrirliğe esas mahkumiyetinin uyuşturucu madde bulundurma suçu ile ilgili olduğu ve TCK'nın 191/1. maddesi gereğince kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasında belirtilen düzenlemeler ve 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7/2. maddesi de lehe olan düzenlemeler olarak kabul edilmiştir.

13. Ceza Dairesi 2018/9548 E. , 2019/1437 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması ve sanığın mükerrirliğe esas mahkumiyetinin, TCK"nın 191/1. maddesi gereğince kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olup, 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında, “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlal nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” şeklinde düzenleme getirmesi ayrıca aynı Kanun"la 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7/2. maddesi uyarınca koşulları oluştuğu takdirde "davanın düşmesi" ve “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” seçeneklerine de yer verilmesi nedeniyle lehe olan bu düzenleme ve TCK’nın 7/2. maddesi uyarınca sözü edilen hükümlülüğün tekerrüre esas alınıp alınmayacağının infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görüldüğünden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak,
UYAP sisteminden alınan güneşin doğuş ve batış saatlerini gösteren çizelgeye göre, 03/03/2014 günü Adana ilinde güneşin 06.03’de doğduğu ve gece vaktinin de 05:03 sıralarında bittiğinin anlaşılması karşısında, suça konu eylemin saat 03.10 sıralarında gerçekleştiği anlaşılmakla; sanık hakkında koşulları oluştuğu halde TCK"nın 143. maddesinin uygulanmayarak eksik cezaya hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sanığın ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkının korunmasına 05.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.