Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde mağaza personeli olarak çalıştığını, iş akdinin davalı tarafından haksız ve geçersiz şekilde feshedildiğini bildirerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne verilmiştir.
Taraflar arasında davacının yıllık izin ücretinin doğru şekilde hesaplanıp hesaplanmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda hükmes esas alınan bilirkişi raporunda davacının kullandığı izinlerin detaylı şekilde dökümü yapıldıktan sonra 13 günlük yıllık izin ücreti alacağı bulunduğu tespit edilerek hesaplama yapılmıştır. Oysa her ne kadar izin belgelerinde bulunmasa da davalı tarafından dosyaya sunulan davalının imzasını da taşıyan puantaj kayıtlarında davacının 2012 yılı Ağustos ayında izin kullandığı, yine aynı aya ait bordroda davacının 19 gün izin kullandığı belirtilmiş olup, bilirkişi tarafından yapılan hesaplamada bu belgelerin dikkate alınmadığı anlaşılmaktadır. Yapılacak iş; 2012 yılı Ağustos ayına ait puanataj kayıtları ve bordro hususunda davacının her hangi bir itirazının bulunmaması durumunda, yıllık izin ücretinin reddine karar verilmelidir. Mahkemece bu husus gözetilmeksizin yıllık izin ücreti yönünden eksik inceleme ile karar verilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının davalıya iadesine, 23.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.