MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda verilen hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı Nisim Hara vekilince istenmiş olmakla duruşma için tayin edilen 11.2.2014 Salı günü taraflardan gelen olmadı. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
Davacı vekili, davalı tarafa ait araç sürücüsünün kusurlu hareketi ile meydana gelen kazada davacının yaralandığını açıklayıp, fazlaya dair haklarını saklı tutarak 10.000 TL maddi ve 20.000 TL manevi tazminatın reeskont faizi ile davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davacı vekili 3.5.2000 tarihli celsede davalı ... den 24.3.2000 tarihinde 6.480 TL maddi tazminat aldıkları için davalı ... hakkındaki davayı atiye bıraktıklarını beyan etmiştir.
Davalılar vekilleri, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan kanıtlara göre; davalı ... şirketi hakkındaki dava atiye bırakıldığından bu davalı yönünden karar verilmesine yer olmadığına, diğer davalı yönünden ise davanın kısmen kabulü ile, 1.181,75 TL tedavi gideri ile 4.000 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı nisimden tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı Nisim Hara vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Manevi tazminata ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde; Mahkemece toplanıp değerlendirilen delillere, özellikle oluşa ve dosya içeriğine uygun olarak düzenlenen uzman bilirkişi raporunda belirtilen kusur oranının hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına ve manevi tazminatın takdirinde B.K.nun 47.maddesindeki özel haller dikkate alınarak hak ve nesafet kuralları çerçevesinde hüküm kurulmuş olmasına göre, davalı Nisim vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
2-Davalı Nisim Hara vekilinin, aleyhine hükmedilen 1.181,75 TL"lik karara yönelik temyiz talebinin incelenmesinde,
6100 sayılı HMK geçici 3/2.maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2012 tarihinden itibaren 1.690 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden davalı Nisim Hara yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı Nisim Hara vekilinin manevi tazminata yönelik temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, 2 numaralı bentte açıklandığı üzere maddi tazminata yönelik temyiz itirazlarının hükmün kesin olması nedeniyle REDDİNE ve duruşmada vekille temsil olunmayan davacı yararına vekalet ücreti takdirine yer olmadığına, aşağıda dökümü yazılı 196,24 TL kalan onama harcının temyiz eden davalı Nisim Hara"dan alınmasına 11.2.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.