Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - tehdit - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/3465 Esas 2019/1394 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve tehdit suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü;
Hırsızlık suçuna konu eşyanın değerinin tam olarak tespit edilerek sonucuna göre verilen cezadan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 145. maddesi uyarınca indirim yapılıp yapılmayacağı hususunda sanığın hukuki durumunun tayini gerekirken değer tespiti yapılmaksızın eksik kovuşturma ile 5237 sayılı TCK"nun 145. maddesi uyarınca indirim uygulanması, aleyhe temyiz olmadığından, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 232. maddesinin 2. fıkrasının (c) bendi uyarınca suçların işlendiği zaman dilimi ile aynı fıkranın (d) bendi uyarınca sanığın gözaltında kaldığı tarihin ve sürenin gerekçeli karar başlığında yazılması gerekirken yazılmaması, mahallinde giderilebilir eksiklikler olduğundan, 5237 sayılı TCK"nun 63. maddesi uyarınca sanığın gözaltında veya tutuklulukta geçirdiği sürelerin cezasından mahsubuna karar verilmesi gerekirken gözardı edilmişse de infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan 1.200,00 TL adli para cezasının karar tarihinde miktarı itibarıyla kesin olduğu ve 1412 sayılı CMUK"nun 305/2. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirdiğinden, sanık ..."ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi göndermesiyle 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkralarında yer alan “Sanığın Fethiye 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2007/151 Esas ve 2007/325 Karar sayılı kararıyla verilen cezası nedeniyle 5237 sayılı TCK"nun 58. maddesi gereğince mükerrir sayılmasına, cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve mükerrir sanık hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" ibarelerinin çıkarılarak yerlerine “Sanığın Adana 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 23/11/2015 tarih 2002/244 Esas - 2002/64 Karar sayılı kararı ile verilen ve 28/11/2010 tarihinde yerine getirilen 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmış olduğu anlaşılmış olmakla, cezasının 5237 sayılı TCK’nun 58. maddesine göre mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve infazdan sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına; ancak sanığın kazanılmış hakkı nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek süre bakımından hüküm fıkrasında belirtilen ilama konu 2 ay hapis cezasından çevrili 1.200,00 TL adli para cezası ile mahkumiyetinin esas alınmasına” ibarelerinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.