Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/5129 Esas 2019/4822 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacılar, murisinin meslek hastalığı sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozmaya uyarak, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
KARAR

1- 5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Yasanın 19. maddesiyle HUMK’a eklenen Ek m. 4’ kapsamında yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2018 yılı için 2.590,00TL’dir.
Böylelikle davalılar tarafından temyize konu edilen kararın, hüküm altına alınan miktarlar yönüyle kesin olduğu açıktır.
Kesin olan kararların temyizi karşısında mahkemece karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilmesi mümkündür.
Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalılar vekillerine ait temyiz istemlerinin, miktarlar yönüyle kesin olması nedeniyle REDDİNE,
2- Davacı tarafın temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dava, davalılara ait iş yerindeki olumsuz çalışma koşulları nedeniyle meslek hastalığına yakalanan sigortalının maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemlerine ilişkindir.
Mahkemece maddi tazminat talebinin feragat nedeniyle reddine, manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile davacının % 71 oranındaki meslek hastalığı fark maluliyeti nedeniyle hastalığın oluşumundaki kusur durumu ve kaçınılmazlık, davacının yaşı ile ekonomik koşullar birlikte değerlendirildiğinde takdiren 2.100,00-TL manevi tazminatın Davalı TTK"dan, 1.000,00-TL manevi tazminatın Davalı ..., 1.400,00-TL manevi tazminatın ise Davalı ... Şirketi"nden maluliyetin artış tarihi olan 09/05/2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte alınarak davacıya verilmesine, karar verilmiştir.
Meslek hastalıklarında 3095 sayılı Yasada öngörülen yasal ve temerrüt faizinin hastalığın veya maluliyetteki artışın rapor ile belirlendiği tarih zararın ortaya çıktığı tarih olduğundan rapor tarihinden itibaren uygulanması gerekir.
Somut olayda, davaya konu sürekli işgöremezlik derecesindeki artış 09/05/2002 tarihli rapor ile tespit edildiği halde faizin bu tarihten başlatılmasına karar verilmesi gerekirken 09/05/2012 tarihinden itibaren başlatılmasına karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, HMK"nın geçici 3. maddesi delaletiyle HUMK’nun 438/7. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının 2. bendindeki "09/05/2012" olan tarihin silinerek yerine "09/05/2002" tarihinin yazılmasına ve hükmün bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davacılar ve davalılardan TKİ Genel Müdürlüğü ile ..."ne iadesine
27/06/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.