Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde paketleme işçisi olarak çalıştığını, iş akdinin davalı tarafından haksız ve geçersiz şekilde feshedildiğini bildirerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne verilmiştir.
Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Somut olayda hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının fazla mesai ücreti; tanık beyanlarına göre normal mesai saatlerinin haftada 6 gün 8.00-16.00 saatlari arasında yapıldığı, fakat işlerin yoğun olduğu yılın 4. ve 9. ayları arasında ayrıca haftanın 3 günü bu çalışma saatlerine ek olarak günlük 6 saat daha çalıştığı kabul edilerek; fazla çalışılan bu 6 saat fazla çalışan gün sayısı olan 3 ile çarpılarak toplam haftalık 18 saat fazla çalışma yapıldığı kabul edilmiştir. Oysa yukarıda belirtildiği üzere fazla çalışma ücreti haftalık 45 saati aşan çalışmalar yönünden hesaplanması gereken bir ücret olup, bilirkişi tarafından davacının haftalık toplam çalışma süresi hesaplanmadan, doğrudan fazla çalışma yapıldığı iddia edilen gün ve fazla çalışma saati süresi dikkate alınarak hesaplama yapılması hatalıdır. Yapılacak iş, yılın 4.ve 9.aylar arasında tanık beyanlarına göre davacının haftada 3 gün, günde 8 saat çalıştığı bu günlerde günde 1 saat ara dinlenme yaptığı, 3 gün ise 14 saat çalıştığı bu günlerde günde 1,5 saat ara dinlenme yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmalı ve çıkacak sonuca göre karar verilmelidir. Mahkemece bu husus gözetilmeksizin fazla mesai ücretinin hatalı şekilde hesaplanması doğru olmayıp bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalılara iadesine, 23.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.