Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1934 Esas 2022/4203 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 4.039,00 TL maddi ve 6.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat talebinin dayanağı olan Bakırköy 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/83 Esas – 2012/364 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının kasten öldürme suçundan 07.02.2011 - 08.09.2011 tarihleri arasında 213 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 04.03.2014 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 15.697,00 TL maddi, 15.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 4.039,00 TL maddi,6.000,00 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmiş olup,
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 142/1. maddesine göre, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat taleplerinin kararın kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her halde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde dava konusu edilebileceği, tazminat talebinin dayanağı olan Bakırköy 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/83 Esas – 2012/364 Karar sayılı dosyası incelendiğinde davacı hakkında üzerine atılı kasten öldürme suçundan 06.12.2012 tarihinde beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün davacı aleyhine Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğüne izafeten Hazine vekili tarafından temyiz edildiği, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 09.06.2014 tarih 2014/1159 Esas - 2014/3438 Karar sayılı ilamı ile temyiz isteminin süresinde yapılmadığından bahisle reddine karar verildiği, davanın 5271 sayılı CMK'nın 142/1. maddesinde öngörülen bir yıllık hak düşürücü süre içinde 27.02.2015 tarihinde açıldığı anlaşılmakla tebliğnamedeki bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Geliri ve tutuklu kaldığı döneme ilişkin kazanç kaybı miktarı konusunda itibar edilebilecek herhangi bir belge ibraz edemeyen davacının tutuklu kaldığı döneme ilişkin olarak Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca 16 yaşından büyükler için belirlenen net asgari ücret miktarları üzerinden hesaplanacak "4.486,46" TL’nin maddi tazminat olarak ödenmesine karar verilmesi gerekirken maddi tazminatın eksik tayini ve manevi tazminat miktarı belirlenirken nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, davacı lehine hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda eksik manevi tazminata hükmolunması, temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin davanın reddi gerektiğine, hükmedilen tazminat miktarının fazla olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacının dava dilekçesinde tutuklama tarihinden itibaren yasal faiz talebinde bulunmasına rağmen hükmedilen tazminatlara gözaltına alınma tarihinden itibaren yasal faize hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının (1) numaralı paragrafında yer alan “haksız gözaltı tarihi olan 07/02/2011” ibaresinin çıkartılarak, yerine “tutuklama tarihi olan 08/02/2011’’ ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.