Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde paketleme işçisi olarak çalıştığını, iş akdinin davalı tarafından haksız ve geçersiz şekilde feshedildiğini bildirerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne verilmiştir.
Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Dairemizin yerleşik uygulamasına göre, bir işçinin günde en fazla fiilen 14 saat çalışabileceğinin kabulü gerekir. Bu durumda 24 saat çalışıp 24 saat dinlenme usulüyle yapılan çalışmalarda bir hafta 3 gün diğer hafta ise 4 gün çalışma yapılacağından, yukarıda bahsedilen 63 üncü madde hükmü gereğince, haftalık normal çalışma süresi dolmamış olsa dahi günlük 11 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılması nedeniyle, bu çalışma sisteminde işçi ilk bir hafta (3x3=) 9 saat takip eden hafta ise (4x3=) 12 saat fazla çalışma yapmış sayılmalıdır.
Çalışma şeklinin 24 saat mesai 48 saat dinlenme şeklinde olduğu durumlarda ise, işçi birinci hafta 3 gün ikinci ve üçüncü haftalar 2 gün dördüncü hafta yine 3 gün çalışacağından, ilk hafta (3x3=) 9 saat, ikinci ve üçüncü haftalarda (2x3=) 6 saat, dördüncü hafta ise yine (3x3=) 9 saat fazla çalışmış sayılacaktır.
Somut olayda hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının fazla mesai ücreti; tanık beyanlarına göre normal mesai saatlerinin haftada 6 gün 8.00-16.00 saatlari arasında yapıldığı, fakat işlerin yoğun olduğu yılın 4. ve 9. ayları arasında ayrıca haftanın 3 günü bu çalışma saatlerine ek olarak günlük 6 saat daha çalışıldığı kabul edilerek; bulunan haftalık fazla çalışma saati, haftalık çalışılan gün sayısına bölünmek suretiyle günlük olarak hesaplanmış ve bulunan bu günlük çalışma saati yıl içerisinde fazla çalışma yapılan dönemde çalışılan toplam gün sayısı ile çarpılarak hesaplama yapılmıştır. Oysa yukarıda belirtildiği üzere fazla çalışma ücreti haftalık 45 saati aşan çalışmalar yönünden hesaplanması gereken bir ücret olup, yukarıda örnekleri verilen bazı istisnai durumlar hariç günlük olarak hesaplanamaz. Kaldı ki fazla çalışma ücreti çalışmanın ait olduğu dönemdeki ücret üzerinden hesaplanacağından yapılan hesaplama bu noktada da hatalıdır. Yapılacak iş; davacının haftalık fazla çalışma süresi bulunarak, yapılan bu fazla çalışmanın ait olduğu dönemlerde alınan ücret dikkate alınarak, karar davalılar tarafından temyiz edildiğinden davalı yararına oluşan usuli kazanılmış haklar da gözetilmek suretiyle çıkacak sonuca göre karar vermektir. Mahkemece bu husus gözetilmeksizin fazla mesai ücretinin haftalık yerine günlük olarak hesaplanması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine; 23.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.