Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/3993 Esas 2022/4150 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 23:20 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki motosiklet ile meskun mahalde, gece vakti 7.70 metre genişliğindeki bölünmüş asfalt kaplama yolda seyir halindeyken, olay mahalli kavşağa geldiğinde U dönüşü yapmak için sola manevra yaptığı esnada gerisinden aynı istikamette seyreden ölenlerin bulunduğu motosikletin seyir şeridini kapatması ile birlikte çarpışmaları sonucu ... ile ...'in öldüğü, 25/11/2015 tarihli keşfe binaen hazırlanmış 28/11/2015 tarihli bilirkişi raporu ve Adli Tıp Kurumu İstanbul Trafik İhtisas Dairesine ait 04/01/2016 tarihli raporlarına göre, kazanın meydana gelmesinde sanığın asli kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği olayda; taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde; TCK'nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu iki kişinin ölmesine neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın pişman olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın iki kişinin ölümünden sorumlu olduğu ve bu nedenle eyleminin TCK'nın 85/2. maddesine temas ettiği kabul edildiği halde, sanık hakkında hüküm kurulurken TCK'nın 85/2. maddesi yerine sehven TCK'nın 85/1. maddesinin yazılması,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözletilmemesi
3-Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesi ile adli para cezasının bir gün karşılığı meblağın belirlenmesine dayanak olan yasa maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK'nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
4-Sanığın sevk ve idaresindeki motosiklet ile kazaya sebebiyet verdiğinin anlaşılması karşısında, yalnızca “A2” sınıfı sürücü belgesinin TCK'nın 53/6. maddesi gereğince geçici olarak geri alınmasına karar verilmesi gerekirken, aynı zamanda “B” sınıfı sürücü belgesinin de geri alınması sonucunu doğurur şekilde her iki sınıf belgenin de geri alınmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının birinci paragrafında yer alan, "suç sebep ve saikleri" ibaresinin hükümden çıkarılması, hükmün üçüncü paragrafının çıkarılarak yerine, “Sanığa verilen 3 yıl 4 ay hapis cezasının suçun işleniş biçimi, şahsi, sosyal ve ekonomik durumu göz önüne alınarak TCK'nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 1215 tam gün olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 24.300 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin yazılması, hükmün beşinci paragrafına, "A2 sınıfı sürücü belgesinin" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.