Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/1714 Esas 2022/4207 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 17.950,53 TL maddi, 30.500,00 TL manevi tazminatın davalı hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Ünye Ağır Ceza Mahkemesinin 2013/241 Esas – 2013/268 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının kasten öldürme suçundan 20.03.2009 - 05.05.2009 tarihleri arasında 46 gün tutuklu kaldığı, kasten öldürme, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından 02.10.2009 - 26.06.2013 tarihleri arasında hükmen tutuklu kaldığı, ancak 02.10.2009 tarihli tutuklama müzekkeresinin 23.11.2010 - 01.04.2012 tarihleri arasında başka bir suçtan mahkumiyeti dolayısıyla kesintiye uğradığı ve davacının toplamda 914 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 17.02.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu;
Davacının 40.000,00 TL maddi, 200.000,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 17.950,53 TL maddi, 30.500,00 TL manevi tazminatın 20.03.2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla;
Karar tarihinde yürürlükte bulunan düzenleme dikkate alındığında, davacı lehine hükmolunan vekalet ücreti miktarında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşıldığından, tebliğnamedeki bu hususa ilişkin düzeltilerek onama isteyen görüşe iştirak edilmemiştir. Gerekçeli karar başlığında ‘’22.03.2016’’ olan karar tarihinin ‘’24.03.2016’’ olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin ve davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;


1- Ünye M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğünün 27.06.2013 tarihli tevkif müzekkeresinde davacının 02.10.2009 tarihli ikinci tutuklama müzekkeresinin 02.10.2009 - 23.11.2010 ve 01.04.2012 - 26.06.2013 tarihleri arasında infaz gördüğü de dikkate alınarak davacı tarafça dava dilekçesinde hükmolunacak tazminat miktarlarına tutuklama tarihinden itibaren faiz işletilmesi talebinde bulunulması karşısında, 20.03.2009 - 05.05.2009, 02.10.2009 - 23.11.2010 ve 01.04.2012 - 26.06.2013 tarihleri arasındaki her üç koruma tedbiri dönemi için ayrı ayrı maddi ve manevi tazminat miktarları belirlenip, belirlenen her bir tazminat miktarına ilişkin olduğu tarihten itibaren faiz işletilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin ve davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 30.05.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.