Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4313 Esas 2022/4260 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62/2, 51/1-3-6-7-8. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü sanık sürücü ... sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahal dışında, azami hız limitinin 110 km/saat olduğu, bölünmüş, tek yönlü, asfalt kaplama, karayolu üzerinde gündüz vakti seyri esnasında olay mahalline geldiğinde direksiyon hakimiyetini kaybetmesi sonucu sağ şerit üzerinden yoldan çıkarak 25 metrelik şarampolden takla atarak düşmesi sonucu sanığın asli kusuru ile aracında yolcu olarak bulunan ...'ın ölümüne sebebiyet verdiği olayda,
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu bir kişinin ölmesine neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşılmak suretiyle ceza tayini gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından ve sanık hakkında taksirle öldürme suçundan dolayı TCK'nın 85/1. maddesi gereğince belirlenen 2 yıl hapis cezasının, TCK'nın 62/1. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılması sonucunda 1yıl 8 ay hapis cezasına hükmedilmesi esnasında, hata sonucu TCK'nın 62/2. maddesinin gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edildiğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "sanığın güttüğü amaç ve saik" gerekçeleri ile (f) bendinde yer alan ''failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı'' gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 1.bendinde yer alan "sanığın kastının ağırlığı, amaç ve saiki" ibaresinin hükümden çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 31/05/2022 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.