Hakaret - kasten yaralama - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2016/17639 Esas 2019/14 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/17639
Karar No: 2019/14
Karar Tarihi: 07.01.2019

Hakaret - kasten yaralama - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2016/17639 Esas 2019/14 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davadan sonra, temyiz edilerek 18. Ceza Dairesi'ne gelmiş bir karardır. Bu karara göre, suç işleyen kişi hakaret ve kasten yaralama suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak temyiz mahkemesi, kararda bazı eksiklikler ve hatalar olduğunu tespit etmiştir. Öncelikle, hapis cezasının öngörüldüğü hallerde öncelikle seçenekli yaptırımların hangisinin seçildiğinin gösterilmesi ve sonrasında alt ve üst sınırlar arasında cezanın belirlenmesi gerektiğine dikkat çekilmiştir. Ayrıca, ağırlaştırıcı neden olarak öngörülen aleniyetin gerçekleşmesi için olay yerinde başkalarının bulunması yeterli değildir, hakaretin belirlenemeyen sayıda kişi ve herkes tarafından görülme, duyulma ve algılanabilme olasılığının bulunması gerektiği ifade edilmiştir. Bu nedenlerle temyiz mahkemesi, kararı bozmuş ve yargılamanın baştan yapılmasını talep etmiştir.
Kanun maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 61. maddesi: Hapis ve adli para cezasının seçenekli yaptırım olduğunu belirler.
- Türk Ceza Kanunu'nun 3. maddesi: Ceza verirken fiille orantılı ceza verme ilkesini belirler.
- Türk Ceza Kanunu'nun 125/4. maddesi: Ağırlaştır

18. Ceza Dairesi 2016/17639 E. , 2019/14 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- TCK’da hapis cezası ile adli para cezasının seçenekli yaptırım olarak öngörüldüğü hallerde, TCK"nın 61. maddesinde öngörülen ölçütlere göre somut olay irdelenip, anılan Kanunun 3. maddesindeki fiille orantılı ceza verilmesi ilkesi de gözetilerek, öncelikle seçenekli yaptırımlardan hangisinin seçildiğinin gösterilmesi sonrasında da alt ve üst sınırlar arasında temel cezanın belirlenmesi gerektiği halde, yeterli gerekçe gösterilmeden temel ceza olarak hapis cezası tercih edilmesi,
2- TCK"nın 125/4. maddesinde ağırlaştırıcı neden olarak öngörülen aleniyetin gerçekleşmesi için olay yerinde başkalarının bulunması yeterli olmayıp, hakaretin belirlenemeyen sayıda kişi ve herkes tarafından görülme, duyulma ve algılanabilme olasılığının bulunması, herhangi bir sınırlama olmaksızın herkese açık olan yerlerde işlenmesinin gerekmesi karşısında, dosya kapsamından olayın, hastanenin acil servisinin hangi bölümünde gerçekleştiğinin anlaşılamaması nedeniyle, öncelikle bu yerin taraf ve tanık beyanlarıyla niteliğinin tespit edilerek, aleniyet ögesinin ne şekilde oluştuğunun tartışılması gerekirken, eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle cezanın anılan Kanun maddesi gereğince artırılması,
3- TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulama olanağının ortadan kalkmış olması,
Kanuna aykırı, sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görülmekle tebliğnameye aykırı olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 07/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.