Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/8371 Esas 2022/4238 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK'nın 89/1, 22/3, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık ve mirasçı katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ...'ün vefat etmesi nedeniyle mirasçısı ...'ün, CMK'nın 260. maddesi uyarınca katılan sıfatını alabilecek surette suçta zarar gören sıfatıyla temyiz hakkının bulunduğu ve hükmü temyiz etmek suretiyle de katılma iradesini ortaya koyduğu anlaşılmakla ...'ün CMK'nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına karar verilerek ve 5271 sayılı CMK'nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi yeniden düzenlenmiş olan “Basit Yargılama Usulü” başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan “Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir." şeklindeki düzenlemeye göre basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada mahkemece genel hükümlere göre yargılamaya devam edilmesine karar verildiği anlaşılmakla yapılan incelemede;

Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
CMK'nın 253/7. maddesinde yer alan "Birden fazla kişinin mağduriyetine veya zarar görmesine sebebiyet veren bir suçtan dolayı uzlaştırma yoluna gidilebilmesi için, mağdur veya suçtan zarar görenlerin hepsinin uzlaşmayı kabul etmesi gerekir." şeklindeki düzenleme uyarınca mağdur ... uzlaşmayı kabul etmekle birlikte, müteveffa katılan ... mirasçılarının uzlaşmayı kabul etmemesi karşısında, uzlaşma yoluna gidilemeyeceği gözetilmeksizin eylemin bölünerek mağdur ...'ye yönelik eylem yönünden düşme, müteveffa katılan ...'a yönelik eylem bakımından 89/1. Madde uyarınca mahkumiyet kararı verilmesi, düşme kararı temyiz edilmediğinden bozma nedeni yapılmamış, bozma sonrası, mahkemece, 10.12.2020 tarihli celsede sanığa Yargıtay ilamına karşı diyeceklerinin sorulduğu ve TCK'nın 89/1. maddesi bakımından ek savunma hakkı verildiği anlaşıldığından, tebliğnamede bu hususlarda bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Dosya kapsamına göre, olay günü, gece vakti, aydınlatmalı, iki şeritli bölünmüş asfalt yolda, sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet tipi aracı ile 1.65 promil alkollü olarak sağ şeritte seyri sırasında, yolcu almak için durakta duraklayan minibüse arkadan çarpması neticesinde minibüse binmek üzere olan katılan ...'ün basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, bilinçli taksirle hareket eden sanığın asli kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusura, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin, mirasçı katılanın ceza miktarına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA; 31/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.