Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4254 Esas 2022/4281 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62/1, 51/1-3-7-8 maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii, katılan ..., katılan ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
(I)Katılan ...'ın yaptığı temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Katılanın 10/05/2016 tarihli dilekçesiyle kararı temyiz ettiği, bunun üzerine mahkemece temyiz isteminin süresinde olmadığından bahisle temyiz isteminin reddine ilişkin 11/05/2016 tarihinde ek karar verildiği, anılan ek kararın tebliği üzerine yapılacak temyizin inceleme konumuzu oluşturabileceği, halihazırda katılana bu kararın tebliğinin yapılmadığının anlaşılması karşısında, bu hususta inceleme yapılmasına yer olmadığından tebliğnamede ret öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
(II)Sanık müdafii ve katılan ...'ın yaptığı temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Bir suç ihbarı veya şikayeti bilgisini alan Cumhuriyet Savcısının CMK'nın 160. maddesi uyarınca başlattığı soruşturma neticesinde aynı yasanın 164, 170, 171 ve 172. maddeleri uyarınca kamu davasının açılmasına veya kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verebileceği, Cumhuriyet savcısınca verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair kararlara CMK'nın 173/1. maddesi gereği suçtan zarar görenin, kendisine tebliğinden itibaren 15 gün içinde, bu kararı veren Cumhuriyet Savcısının yargı çevresinde görev yaptığı (CMK.173/6 maddesinin 18/6/2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanunun 71 inci maddesiyle yapılan değişiklikten önceki haliyle) ağır ceza mahkemesine en yakın ağır ceza mahkemesine itiraz edebileceği, aynı Yasanın 173/6. ve 172/2 maddeleri uyarınca itirazın reddedilmesi halinde; Cumhuriyet savcısınca yeni delil varlığı nedeniyle ancak kamu davasının açabileceğinin hüküm altına alındığı, sanık ... hakkında Pınarbaşı Cumhuriyet Başsavcılığının 14/09/2012 tarihli kovuşturmaya yer olmadığına ilişkin kararının usulüne uygun şekilde 10/10/2012 tarihinde ölenin eşi müşteki ...'a son adresinde tebliğ edildiği, itiraz süresi içerisinde herhangi bir itirazda bulunulmadığı, aradan yaklaşık 2 yıl geçtikten sonra 26/11/2014 havale tarihli dilekçeyle, ölenin oğlu müşteki ... tarafından bilirkişi incelemesi yaptırılması talebiyle kovuşturmaya yer olmadığı kararına itiraz edildiği, bu itiraz üzerine Pınarbaşı Cumhuriyet Başsavcılığının anılan kararı kaldırarak, soruşturmayı 2014/1444 sayılı soruşturma dosyasına kaydını yaptığı, ardından aldırılan 23/02/2015 havale tarihli sanığa kusur atfeden bilirkişi raporuna dayanılarak, iddianame düzenlendiği ve yargılama yapıldığı ancak kovuşturmaya yer olmadığına ilişkin verilen kararın ardından dosyaya yeni bir delilin katılmadığı, bilirkişi raporu tanzim ettirilmesinin kovuşturmaya yer olmadığına ilişkin karar verilmeden evvelde Başsavcılığın insiyatifinde olmasına karşın rapor aldırılmadığı, kararda sanığın kusurunun olmadığı kanaatine varıldığının bildirildiği, takipsizlik kararının tebliğinin ardından itiraza gelinmemesi üzerine kararın kesinleşmiş olacağı, sonradan alınan bilirkişi raporunun yeni delil niteliğinde sayılamayacağı, şayet kesinleşmiş kovuşturmaya yer olmadığına ilişkin karar hukuka aykırı görülüyorsa buna karşı başvurulması gereken kanun yolunun kanun yararına bozma olabileceği ancak bu şekilde dosyanın esasının incelenebileceği hususları birlikte değerlendirildiğinde, sanık hakkında kesinleşmiş kovuşturmaya yer olmadığına dair kararın ardından yeni bir delil elde edilmeden açılmış kamu davasının reddine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yargılamaya devamla mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılan ...'ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 31/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.