Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/6221 Esas 2019/1362 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığı

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanığın kovuşturma aşamasındaki savunmasında atılı suçları akrabası olan ve talimat mahkemesince tanık sıfatıyla dinlenen ..."ın işlediğini iddia ettiği anlaşılmakla, sanık hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 267. maddesine konu iftira suçundan dolayı zamanaşımı süresi içerisinde kamu davası açılması mümkün görülmüştür.
1-Olayın görgü tanığı olan ..."nun soruşturma ve kovuşturma aşamalarındaki ifadelerinde; sanığın evin içerisine girip 10 dakika kadar sonra elinde poşet olduğu halde çıktığını, 10 dakika kadar sonra tekrar evin arka bahçesinden eve girmek üzere iken görerek "Ne yapıyorsun?" diye seslendiğinde sanığın kaçmaya başladığını, "Hırsız var." diye bağırması üzerine sokağın köşesinde bulunan 3-4 kişi tarafından yakalandığını belirttiği, ayrıca kolluk tarafından düzenlenen 16/10/2012 tarih 16.00 saatli görgü tespit tutanağında; orta katta bulunan odanın birinde yerde gri renkli bayan kol çantasının ağzı açık vaziyette dağınık olarak durduğunun tespit edildiğinin belirtildiği hususları birlikte değerlendirildiğinde 5237 sayılı TCK"nun 36/1. maddesinde düzenlenen gönüllü vazgeçme hükümlerinin sanık hakkında uygulanma olanağının bulunmadığının sabit olmasına ve sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/1-b, 35/1-2 maddeleri uyarınca hırsızlığa teşebbüs suçundan cezalandırılmasına karar verilmesi gerekirken, sanığın pişman olarak hırsızlıktan vazgeçtiğine dair soyut beyanına itibar edilmesi suretiyle delillerin takdirinde hataya düşülerek ve dosya kapsamına aykırı gerekçe ile sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nun 36/1. maddesi kapsamında olduğunun kabulü sonucu yazılı şekilde ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmesi,
2-5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 232. maddesinin 2. fıkrasının (c) bendi uyarınca gerekçeli karar başlığında suçun işlendiği zaman diliminin yazılması gerekirken yazılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, üst Cumhuriyet Savcısının temyiz talebi bu bakımdan yerinde görüldüğünden, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnamedeki görüşe uygun olarak BOZULMASINA, 11/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.