Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle iş sözleşmesi işçi tarafından feshedildiği halde, mahkemece iş sözleşmesinin işverence feshedildiği belirtilmiş ise de bu hatanın sonuca etkili olmayacağından bozma nedeni yapılamayacağının anlaşılmasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde raportör olarak çalıştığını, sözleşmesini ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle haklı olarak feshettiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile yol yardımı, aylık ücret, fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin alacağının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalılar cevap dilekçesi ile davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında uyuşmazlık, davacı işçinin ödenmeyen yıllık izin ücreti alacağının bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59"uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
İşçinin işe iade davası açması durumunda, izin ücretinin talep edilip edilemeyeceği davanın sonucuna göre belirlenmelidir. Gerçekten işçinin dava sonucu işe başlatılması durumunda, önceki fesih ortadan kalkmış olmakla ve iş ilişkisi devam ettiğinde 4857 sayılı Yasanın 59uncu maddesi uyarınca izin ücreti istenemez. İşçinin işe başvurusuna rağmen yasal bir aylık işe başlatma süresi içinde işe alınmaması halinde ise, işe başlatmama anı fesih tarihi olarak kabul edildiğinden, izin alacağı bu tarihte muaccel olur.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır.
Somut olayda; davacı, davalı işyerinde 21/02/2006-12/03/2012 tarihleri arasında 6 yıl 19 gün çalışmış olup iş sözleşmesini ücretlerinin ödenmediği gerekçesiyle feshetmiştir. Davacı, dava dilekçesinde 2010 ve 2011 yıllarında kullanması gereken yıllık izninin kullandırılmadığından bahisle yıllık izin alacağı talebinde bulunmuştur. Davalı işverence davacının 2010 yılında 14 gün, 2011 yılında 14 gün yasal izin süresinin kullanıldığına dair belgeler sunulmuştur. Bu durumda yıllık izin alacağının reddine karar vermek gerekirken talep bulunmayan dönemlere ilişkin yıllık izin alacağının hüküm altına alınması hatalı olup bozma nedenidir.
3-Davacı ıslah dilekçesinde türünü belirtmeyerek talep ettiği alacaklara faiz yürütülmesini istemiştir. Faizinin türü belirtilmediğinden tüm alacaklara yasal faiz talep edildiğinin kabulü gerekir. Bu durumda HMK 26. maddesi uyarınca talep de gözetilerek;
Kıdem tazminatının ıslah dilekçesi ile arttırılarak hüküm altına alınan kısmına en yüksek banka mevduat faiz oranını aşmamak üzere yasal faizi ile tahsiline karar vermek gerekirken tümüne en yüksek banka mevduat faizi yürütülmüş olması;
Fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil alacaklarının ıslah dilekçesi ile arttırılarak hüküm altına alınan kısmına en yüksek banka mevduat faiz oranını aşmamak üzere yasal faizi ile tahsiline karar vermek gerekirken doğrudan yasal faiz yürütülmüş olması hatalıdır.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazı kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 23/03/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.