MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddineyönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

KARAR

Davacı, ihale ile ziyedi olduğu taşınmazı davalıdan satış bedelini ödeyerek aldığını ancak daha sonraki bir tarihte davalının fark tahsilat işlemi ile kendisinden 1.653,98 TL fark ücret talep ettiğini ve ödenmezse yasal yollara başvuracaklarının kendisine bildirildiğini, satın alırken zaten bir kere değer tespiti yapıldığını ek olarak istenen bu miktardan borçlu olmadığının tespitini istemiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HMK.nun 362. maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Her ne kadar karar da kabul edilen miktar sınırın üstünde ise de davacı tarafından temyiz edilen ve dava konusu miktar karar tarihi itibariyle 1.653,98 TL olup, 1.820,00 TL.yi geçmediğinden HMK.nın 362.maddesi gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-2 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 11.11.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.