MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde, davacının fiilen 01/06/2003-30/09/2010 tarihleri arası davalı işyerinde kesintisiz çalıştığını,hizmet döküm cetvelinde bu süreler başka işyeri numaralarıyla gözüken şirketlerin aynı işveren grubuna ait olduğunu,hizmet akdinin haksız sona erdirildiğini, ancak hak ettiği tazminatları ile diğer işçilik alacaklarının ödenmediği bu nedenle fazlaya ilişkin haklar saklı tutularak kıdem-ihbar tazminatı, izin ücreti, fazla mesai ücreti ile genel tatil ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, cevap dilekçesinde, davacının 04/07/2003 tarihinde çalışmaya başladığını, 01/10/2010 tarihinde davacının çalıştığı işyerinin taşınmasına karar verildiğini, davacının yeni işyerinde aynı koşullarda çalışması istenmesine karşın işe gelmeyerek haksız olarak hizmet akdini sona erdirdiğini, sözleşmeyi haksız fesih eden davacının tazminat talep hakkının bulunmadığı, davacının yıllık izinlerini kullandığı, fazla mesai yapmadığını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı her iki taraf vekili yasal süresi içerisinde temyiz etmişlerdir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Mahkemece davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir. Bu durumda kendisini vekil ile temsil ettiren davalı yararına vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğininin düşünülmemesi hatalı olup, bozma sebebi ise de, bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HMK.nun geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK.nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:
Temyize konu kararın, hüküm fıkrasının “Davalı vekili için takdir olunan 838,97 TL nisbi vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,” şeklindeki 11. paragrafının çıkarılarak yerine, “Davalı vekille temsil edildiğinden, reddedilen miktar üzerinden karar tarihindeki AAÜT.si uyarınca hesaplanan 2.804,96 TL. nisbi vekalet ücretinin davacıdan tahsili ile davalıya verilmesine “ paragrafının yazılmasına; hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin 6.55 TL"nin davacıya arta kalanın davalıya yükletilmesine 26.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.