Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/10848 Esas 2022/4387 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : 1-Sanık ... hakkında TCK’nın 85/2, 62, 50/4, 50/1-a, 52, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
2-Sanıklar ..., ..., ... hakkında 765 sayılı TCK'nın 228/1,102/4,104/2. maddeleri ve CMK'nın 223/8. maddesi gereğince, kamu davasının zamanaşımı nedeniyle ayrı ayrı düşmesine dair
3-Sanık ... hakkında, Beraat

Taksirle öldürme suçundan sanık ...'nun mahkumiyetine, sanıklar ..., ..., ... hakkındaki kamu davasının düşürülmesine, sanık ...'nun beraatine ilişkin hükümler, sanık ... müdafii ile mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanununun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise mernis adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanunun 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanununun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerekir.
Öte yandan, 7201 sayılı Tebligat Kanununun “Aynı konutta oturan kişilere veya hizmetçiye tebligat” başlıklı 16. maddesinde; “Kendisine tebliğ yapılacak kişi adresinde bulunmazsa tebliğ kendisi ile aynı konutta oturan kişilere veya hizmetçilerinden birine yapılır” hükmü, Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 25. maddesinde ise; “Kendisine tebligat yapılacak kişi adresinde bulunmazsa tebliğ, kendisi ile aynı konutta oturan kişilere veya hizmetçilerinden birine yapılır” düzenlemesi yer almaktadır.
Açıklanan yasal düzenlemeler çerçevesinde incelenen dosyada; sanık ...’nin yokluğunda verilen 13/04/2021 tarihli kararın tebliği için adı geçenin, istinabe mahkemesindeki 25/06/2019 tarihli duruşmada savunması alınmadan önce bildirdiği en son adresinden farklı bir adrese çıkarılan tebligatın, Tebligat Kanununun 21. maddesi gereğince yapılmasının usule aykırı olmasından dolayı sanık ...’ye gerekçeli kararın başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekli de belirtilmek suretiyle yöntemine uygun olarak tebliğ edilip, tebellüğ belgesi ile verilmesi halinde temyiz dilekçesinin eklenmesi ve bu konuda ek tebliğname düzenlendikten sonra iadesinin temini için mahalline gönderilmek üzere dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 06.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.