MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, 26/11/2013 gününde verilen dilekçe ile mirasçılık belgesi verilmesinin istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 24/05/2016 günlü hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmiş, mahkemece istinaf isteminin süreden reddine dair verilen 08/03/2019 günlü ek kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine ... Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi 25/04/2019 günlü ve 2019/371 Esas, 2019/402 Karar sayılı kararı ile istinaf mahkemesinin görevsizliğine, dosyanın Yargıtay ilgili Hukuk Dairesi Başkanlığına gönderilmesi için ilk derece mahkemesine geri çevrilmesine karar verilmiştir. Davacı vekili tarafından ek karara karşı yapılan itirazın süresinde olduğu anlaşıldığından dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, mirasçılık belgesi verilmesi istemine ilişkindir.
Davacı vekili, müvekkilinin İskenderun 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2011/694 Esas sayılı dosyası ile ... ili, ... ilçesi, 44 parsel sayılı taşınmaz ile ilgili olarak tapu iptali ve tescil istemi ile dava açtığını, anılan taşınmazın tapuda ... oğlu ... adına kayıtlı olduğunu, Asliye Hukuk Mahkemesince adı geçen tapu kayıt malikinin mirasçılık belgesinin alınması için davacıya yetki ve süre verildiğini belirterek ... oğlu ..."ye ait mirasçılık belgesinin verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davacı yanın iddiasını ispat edemediği gerekçesiyle temyiz yolu açık olmak üzere davanın reddine karar verilmiş, davacı vekilinin istinaf isteminde bulunması üzerine mahkemece 08/03/2019 tarihli ek karar ile istinaf istemi süresinde olmadığından reddine karar verilmiştir. Davacı vekili tarafından ek karara karşı istinaf isteminde bulunulması üzerine ... Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi 25/04/2019 günlü ve 2019/371 Esas, 2019/402 Karar sayılı ilamı ile "....istinaf edilen kararın, 08/03/2019 tarihli ek karar olması nedeni ile bu ek kararın verildiği tarih itibarı ile Bölge Adliye Mahkemeleri faaliyete geçmiş olduğundan, ek karara yönelik istinaf incelemesinin yapılabileceği düşünülmüşse de; ek kararın yerinde olmadığının değerlendirilmesi halinde 24/05/2016 tarihli asıl kararın yasal yol (istinaf) incelemesinin yapılması gerektiği, bu durumda ise henüz Bölge Adliye Mahkemeleri faaliyete geçmeden verilmiş olan kararın temyizen Yargıtay tarafından incelenmesi gerekirken istinaf yolu olarak Bölge Adliye Mahkemesince incelenmesi sonucunu doğuracaktır.
Açıklanan bu hususlar doğrultusunda, HMK"nın geçici 3/2.maddesi gereğince "davacının istinaf başvurusunun temyiz başvurusu olarak değerlendirilip dosyanın temyiz nedeni ile Yargıtay ilgili Hukuk Dairesine Başkanlığına gönderilmelidir" gerekçesiyle Bölge Adliye Mahkemesinin görevsizliğine, dosyanın Yargıtay ilgili Hukuk Dairesi Başkanlığına gönderilmesi için ilk derece mahkemesine geri çevrilmesine karar verilmiştir.
1- 08/03/2019 tarihli ek kararın temyiz incelemesi yönünden;
Mahkemece esasa ilişkin verilen kararın tarihi 24/05/2016 günüdür. Anılan mahkeme kararı bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden önce verilmiş olup, temyiz kanun yoluna tabidir. Bu durumda mahkemece verilen 08/03/2019 tarihli "istinaf talebi değerlendirme kararı" başlıklı kararda davacı vekilinin kanun yolu talebinin nitelendirilmesi ve ek kararın gerekçesi doğru görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle 08/03/2019 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek, işin esasına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine geçilmiştir.
2-Davacı vekilinin, hükmün esasına yönelik temyiz dilekçesine gelince;
Mahkeme kararı, hükmü temyiz edene 24/12/2018 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilmiş olup, 8 günlük yasal süre geçirildikten sonra 20/02/2019 tarihinde temyiz isteminde bulunulmuştur.
HUMK’nun 432/4. maddesi ve 01/06/1990 tarihli ve 3/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince süresi geçirilen temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) No"lu bentte açıklanan nedenlerle; mahkemenin 08/03/2019 tarihli, 2013/941 Esas, 2016/490 Karar sayılı ek kararına yönelik temyiz itirazlarının kabulü ile ek kararın KALDIRILMASINA, (2) No"lu bente açıklanan nedenlerle; davacı vekilinin temyiz başvurusunun süreden REDDİNE; peşin alınan harcın yatırana iadesine, 24/05/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.