Hırsızlık - Mala zarar verme - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/14738 Esas 2015/1143 Karar Sayılı İlamı

22. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/14738
Karar No: 2015/1143

Hırsızlık - Mala zarar verme - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/14738 Esas 2015/1143 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği kararı temyiz eden sanık hakkında, mala zarar verme suçundan verilen ceza doğrudan hükmolunan adli para cezası olduğu için temyiz mümkün değildir. Hırsızlık suçuyla ilgili olarak ise, sanığın eylemine uygun olarak öngörülen cezanın sınırına göre diğer kanun maddeleri de uygulanarak zamanaşımı sebebiyle hüküm bozulmuştur. Kararın sonunda 6217 Sayılı Yasa'nın 26. Maddesi ile 5320 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi, 1412 Sayılı CMUK'un 317. maddesi ve 5252 sayılı Kanun'un 9/3. maddesi gibi kanun maddeleri belirtilmiştir.

22. Ceza Dairesi 2015/14738 E. , 2015/1143 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararın nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 Sayılı Yasanın 26. Maddesi ile 5320 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanık ... müdafiinin temyiz isteminin 1412 Sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-)Hırsızlık suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/1 maddesinde belirtilen suç için öngörülen cezanın türü ve yukarı sınırına göre, aynı Kanun"un 102/4, 104/2. maddeleri ile 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/1-b, 66/1-e, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Kanun"un 7/2, 5252 sayılı Kanun"un 9/3. maddeleri ışığında, dava zamanaşımı bakımından 5237 sayılı Kanun hükümlerinin sanık yararına olması ve aynı Kanun"un 66/1-e, 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık zamanaşımının suç tarihi olan 29.08.2002 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının DÜŞMESİNE, 26/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.