Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/7949 Esas 2022/4564 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 65/1, TCK’nın 43/1, 62, 52/2-4, 53, CMUK’nın 326/son maddeleri gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, Şanlıurfa ili, Harran ilçesinde bulunan, Şanlıurfa Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müdürlüğünün 20/12/2011 tarih 107 nolu kararı ile III. Derece arkeolojik sit alanı olarak ilan edilen alanda izin almaksızın yaptığı inşaatın ilk olarak 16/09/2013 tarihli yapı tatil zaptı ile kabasının yapılmış halde iken tespit edildiği, daha sonra kolluk kuvvetlerince tanzim edilen 31/10/2014 tarihli tutanakta ise; kaba inşaatının ve sıvasının bittiği, kapı pencere ve camlarının takıldığı ve yüksekliğinin 3 metre olduğunun belirlendiği dosya kapsamında, sanığın arkeolojik sit alanında izinsiz olarak bina inşa etmek suretiyle sit alanının bütünlüğüne ve doğal dokusuna zarar verdiği ve üzerine atılı suçun sübuta erdiği anlaşılmakla;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, beraat kararı verilmesi ve lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine dair yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Harran Asliye Ceza Mahkemesinin 24/02/2015 tarih ve 2015/48 Esas 2015/190 Karar sayılı, sanığın 2863 sayılı Kanunun 65/1. maddesi gereğince neticeten 1 yıl 13 ay hapis ve 100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin hükmün sadece sanık tarafından temyiz edildiği ve belirtilen cezanın sanık bakımından kazanılmış hak oluşturduğu hususunun CMUK 326/son maddesi gereğince infaz aşamasında gözetilmesine karar verilmesi gerekirken, sanığın neticeten 1 yıl 13 ay hapis ve 100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının (1) nolu bendininin “Sanığın aleyhine temyiz yapılmadığı anlaşılmakla 5320 sayılı kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1413 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince ve aynı Kanunun 326/son maddesi uyarınca sanığın sonuç olarak 1 YIL 13 AY HAPİS VE 100 TL ADLİ PARA CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA,” şeklindeki 5. paragrafının hükümden tamamen çıkartılması ve hükmün (1) nolu bendine son paragraf olarak “Harran Asliye Ceza Mahkemesinin 24/02/2015 tarih ve 2015/48 E. - 2015/190 K. sayılı hükmünün sadece sanık tarafından temyizi üzerine bozulması nedeniyle sonuç ceza miktarı sanık lehine kazanılmış hak teşkil ettiğinden, 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi dikkate alınarak, sanık hakkındaki 1 yıl 13 ay hapis ve 100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin mahkumiyet hükmünün İNFAZ AŞAMASINDA GÖZETİLMESİNE” cümlesinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 08/06/2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.