Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11578 Esas 2019/7042 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11578
Karar No: 2019/7042
Karar Tarihi: 03.04.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11578 Esas 2019/7042 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel mahkeme tarafından verilen bir mahkumiyet hükmü temyiz edildi. Yargıtay tarafından yapılan incelemede, dosya kapsamında sanık lehine kullanılabilecek bazı hususların gözardı edildiği ve hükmün infazıyla ilgili yanlış uygulamalar yapıldığı tespit edildi. Bu nedenle, hükmün bozulmasına karar verildi. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesi (haksız tahrik), 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/3-a ve 86/3-e maddeleri (kasten yaralama suçu) ve 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi (adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrilmesi).

3. Ceza Dairesi 2018/11578 E. , 2019/7042 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) 07.10.2012 tarihli kolluk fezlekesinde rapor aldırıldığı, 28.11.2012 tarih 2012/15454 numaralı iddianamede tarafların birbirlerini bıçakla yaraladıkları, 19.03.2012 tarih 2012/1279 Esas ve 2013/169 Karar sayılı kararda sanığın mağduru basit şekilde yaraladığı belirtildiği halde dosya kapsamında ve UYAP ortamında mağdur Muharrem Aslan’a ait adli raporun bulunmaması,
2)Oluşa ve dosya içeriğine göre, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 2002-367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Daireleri"nin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede (1/4) oranında uygulanmasını gerektirdiğinin gözetilmemesi,
3) Sanık hakkında eşe karşı kasten yaralama suçundan hüküm kurulurken uygulama maddesi olarak 5237 sayılı TCK’nin 86/3-a maddesi yerine 86/3-e yazılması,
4) 28.06.2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 81. maddesi ile 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde; “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir.
Hükümlünün hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde verilen adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrileceğine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.