2. Hukuk Dairesi Esas No: 2014/13554 Karar No: 2014/24305
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/13554 Esas 2014/24305 Karar Sayılı İlamı
2. Hukuk Dairesi 2014/13554 E. , 2014/24305 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Rize Aile Mahkemesi TARİHİ :20.02.2014 NUMARASI :Esas no:2013/219 Karar no:2014/58
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı (kadın) tarafından, kusur belirlemesi, tazminatlar, lehine hükmedilen tedbir ve çocuk için hükmedilen tedbir ve iştirak nafakasının miktarları, yoksulluk nafakası ve ziynetlere ilişkin talebinin reddedilen bölümü yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü: 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacının lehine hükmedilen tedbir ve çocuk için hükmedilen tedbir ve iştirak nafakasının miktarlarına ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmediği gibi, ziynetlerin reddedilen bölümüne yönelik temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir. 2-Diğer yönlere ilişkin temyiz itirazlarına gelince; a-Mahkemece “boşanmaya sebep olan olaylarda, davacı daha fazla kusurlu” bulunmuş, buna bağlı olarak davacının tazminat talepleri ile yoksulluk nafakası isteği reddedilmiştir. Oysa, davalının eşine “senden karı olmaz, aklın varsa çekip gidersin” dediği, eşini istemediğini ifade ettiği, dışarı çıkmasına izin vermediği ve son olarak da boğazına sarılarak şiddete yeltendiği, davacının ise, ev işlerini ihmal ettiği ve çocuğuna ilgisiz olduğu yapılan soruşturma ve toplanan delillerden anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu duruma göre, boşanmaya sebep olan olaylarda, davacı değil, davalı ağır kusurludur. Hal böyleyken, davacının daha fazla kusurlu kabul edilmesi ve buna bağlı olarak tazminat talepleri ile yoksulluk nafakası isteğinin reddedilmesi isabetli olmamış, bozmayı gerektirmiştir. b-Davacı lehine Türk Medeni Kanununun 169’ncu maddesine göre takdir ve tayin edilen tedbir nafakasının boşanma kararının kesinleşmesine kadar devamına karar verilmesi gerekirken, tayin edilen tedbir nafakasının gerekçesi gösterilmeksizin, karar tarihi itibarıyla kaldırılmasına karar verilmesi doğru bulunmamıştır. SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) maddenin (a) ve (b) bentlerinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.01.12.2014 (Pzt.)