Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2017/1928 Esas 2017/5504 Karar Sayılı İlamı

8. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/1928
Karar No: 2017/5504
Karar Tarihi: 17.04.2017

Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2017/1928 Esas 2017/5504 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, sözlü kira sözleşmesine dayanarak ilamsız tahliye takibi yapmış ve davalı tarafından ödeme emrine itiraz edilmediği için sözlü kira akdinin varlığı ve kiracılık ilişkisinin kabul edildiğini belirtiyor. Davalının kira borcunu ödemediği iddiası gerçekçi değilse de mahkeme davanın reddine karar vermiştir. Ancak Yargıtay 8. Hukuk Dairesi bu kararı bozdu ve davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın bozulmasına karar verdi. İİK'nun 269, II, c.2 maddeleri gereğince sözlü kira akdinin kabul edildiği ifade edilerek, davalının kira borcunu ödemiş sayılmayacağı ve kiralananın tahliyesine karar verilmesi gerektiği belirtildi.
Kullanılan Kanun Maddeleri: İİK'nun 269, II, c.2 ve 366/3.

8. Hukuk Dairesi 2017/1928 E. , 2017/5504 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kiralananın tahliyesi

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş olup hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.
KARAR
Davacı sözlü kira akdinin varlığına dayalı olarak davalı hakkında başlatmış olduğu haciz ve tahliye istekli icra takibi ile, davalı tarafça ödenmeyen 01.10.2014 – 01.10.2015 tarihleri arası 5.200 TL kira bedelinin davalıdan tahsilini talep etmiştir. Davalıya 13 örnek ödeme emrinin 12.10.2015 tarihinde tebliğ edilmesi üzerine, davalı tarafça icra takibine itiraz edilmediğinden takibin kesinleşme sebebine dayalı olarak 16.11.2015 tarihinde icra mahkemesine başvuran davacı, kiralananın tahliyesini istemiştir. Davalı yargılamalara katılmamış, mahkemece davanın reddine karar verilmiştir, karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava kesinleşen icra takibi sebebiyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Davacı alacaklı sözlü kira sözleşmesine dayanarak ilamsız tahliye takibi yapmıştır. Davalı, ödeme emrine süresinde itiraz etmediğinden İİK. 269, II, c. 2 maddeleri gereğince sözlü kira akdinin varlığını ve kiracılık ilişkisini kabul etmiş sayılır. Artık borçlu icra mahkemesinde sözlü kira akdini inkar edemez. Borçlu kiracı yine ödeme emrine itiraz etmediği için, ödeme emri ile istenen kira borcunu da kabul etmiş sayılır. Bu nedenle, borçlu kiracı icra mahkemesinde artık kira borcu miktarına itiraz edemez. Bu durumda davalının kira borcunu davacıya ödemiş olduğu iddia ve ispat edilemediğine göre mahkemece kiralananın tahliyesine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın BOZULMASINA, taraflarca İİK"nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 17.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verilmiştir.