Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/807 Esas 2022/4649 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının davasının kısmen kabulüyle 28,20 TL maddi, 50,00 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne lişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A- Davalı vekilinin temyiz isteminin incelemesinde;
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 3.920 TL olduğu ve nitelikli kasten öldürme suçundan 09.05.2014 tarihinde 1 gün gözaltında kalan davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 78,20 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
B- Davacı vekilinin temyiz isteminin incelemesinde;
Tazminat talebinin dayanağı olan Denizli 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/200 Esas – 2015/91 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının nitelikli kasten öldürme suçundan 09.05.2014 tarihinde 1 gün süreyle gözaltında kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünü 03.07.2015 tarihinde kesinleştiği, gözaltı tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu,
Davacının 10.000 TL maddi, 10.000 TL manevi tazminatın yakalama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece duruşma açılıp, davacı hakkında yapılan işlemin soruşturma kapsamında beyanının alınmasına yönelik olduğu, uygulanan işlemin CMK’nın 141/1. maddesinde belirtilen hususları kapsamadığı, soruşturma sırasında beyanı alınan davacının derhal serbest bırakıldığı, bu nedenle tazminat talep etme hakkının bulunmadığı anlaşıldığından davacının maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine karar verilmesine üzerine,
Dairemizce yapılan incelemede; tazminat talebinin dayanağını oluşturan Denizli 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/200 Esas, 2015/91 Karar sayılı ceza dosyasının yapılan incelemesinde, davacının 09/05/2014 tarihinde yakalanarak ifadesi alındıktan sonra serbest bırakıldığı, yapılan yargılama sonunda da hakkında beraat kararı verildiği ve kararın temyiz edilmeksizin 03/07/2015 tarihinde kesinleştiğinin anlaşılması karşısında, 5271 sayılı CMK'nın 141. maddesi kapsamında tazminat isteme koşullarının bulunduğu gözetilmeden yazılı şekilde davanın reddine karar verildiği gerekçesiyle bozulması üzerine;
Yerel mahkemece duruşma açılıp; 28,20 TL maddi, 50,00 TL manevi tazminatın gözaltı tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedildiği anlaşılmakla, mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak; ONANMASINA, 13.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.