Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/126 Esas 2018/1571 Karar Sayılı İlamı

4. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/126
Karar No: 2018/1571
Karar Tarihi: 07.03.2018

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/126 Esas 2018/1571 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili, 2330 sayılı Kanun'dan kaynaklanan rücuen tazminat istemiyle davalılar aleyhine dava açmıştır. Yapılan yargılama sonunda, dava dilekçesi yetkisizlik nedeniyle reddedilmiştir. Davacının istinaf başvurusu ise esastan reddedilmiştir. Bölge Adliye Mahkemelerinin yargı çevresi içinde bulunan ilk derece mahkemeleri arasındaki yetki ve görev uyuşmazlıklarını çözmek için verilen kararlara karşı temyiz yoluna gidilmesi mümkün değildir. Bu nedenle davacının temyiz dilekçesi reddedilmiştir. 6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendine göre Bölge Adliye Mahkemelerinin verdiği bu tür kararlara karşı temyiz yoluna gidilemez.
Kanun maddeleri:
-2330 Sayılı Kanun
-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendi.

4. Hukuk Dairesi 2018/126 E. , 2018/1571 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 03/02/2016 gününde verilen dilekçe ile 2330 sayılı Kanun"dan kaynaklanan rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; dava dilekçesinin yetkisizlik nedeni ile reddine dair verilen 13/09/2017 günlü kararın davacının başvurusu üzerine yapılan istinaf incelemesinde; davacı vekilinin istinaf başvurusunun Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 353/1-B.1 maddesi gereğince esastan reddine dair verilen 22/11/2017 Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
01/10/2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendine göre, Bölge Adliye Mahkemelerinin yargı çevresi içinde bulunan ilk derece mahkemeleri arasındaki yetki ve görev uyuşmazlıklarını çözmek için verilen kararlar ile merci tayinine ilişkin verilen kararlara karşı temyiz yoluna gidilmesi mümkün değildir. Bölge Adliye Mahkemesi kararında temyiz yolunun açık olarak gösterilmesi bu sonucu değiştirmez. Davacının temyiz dilekçesinin bu sebeple reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle temyiz dilekçesinin reddine 07/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.