MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 14/07/2016 tarih ve 2014/382-2016/153 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacının, 2001/05285 sayılı "MAXX", 2010/76220 sayılı "MAXXROYAL+şekil" ibareli tanınmış markaların sahibi olduğunu, yurtdışında 50 ülkede 6. sınıfta tescilli olduğunu, davalının 2012/25099 sayılı “GREENMAXHOTEL” marka tescil başvurusuna yaptıkları itirazlarının nihai olarak TPMK YİDK tarafından reddedildiğini, davacı markalarının tanınmış olduğunu ve başvurunun bu markalarla karıştırılma ihtimali bulunacak düzeyde benzer olduğunu, tanınmışlığından haksız yararlanacağını, davaya konu kurum kararın hukuka aykırı olduğunu ileri sürerk TPMK YİDK’nın 2014-M-10027 sayılı kararının iptaline, başvuru konusu işaretin tescili halinde hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, marka imajlarının birbirinden farklı olduğunu, “MAX” ibaresinin vasıf bildiren “maksimum” sözcüğünün kısaltması olduğunu, orta düzeyde tüketici kitlesi açısından dahi bir karışıklığa meydan vermeyeceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraf markaları kapsamındaki mal/hizmetlerin aynı/aynı tür veya benzer olduğu, “MAXX” ibaresinin ayırt ediciliğinin zayıf olduğunu, “ROYAL” ibaresinin ise İngilizce’de “muhteşem” ve “kraliyet” anlamlarına geldiği, taraf markalarının benzer olmadığı ve orta seviyedeki tüketiciler tarafından birbiri ile ilişkilendirilmesinin söz konusu olmayacağı, davacıya ait markanın, üst seviyede tüketici kitlesine hitap ettiği, davacının tanınmışlık iddiasına ilişkin sunulan delillerin zaman aralığının davaya konu marka başvurusunun yapıldığı tarihten sonraki yıllara ilişkin olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 17/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.