Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/3556 Esas 2022/4633 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : İstinaf başvurusunun esastan reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hükme yönelik, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 16.05.2017 tarihli, 2017/1635 Esas, 2017/1665 Karar sayılı "istinaf başvurusunun esastan reddine" ilişkin karar davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan İstanbul Anadolu 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 2001/245 Esas – 2016/37 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının taammüden öldürmek suçundan 06.01.2001 – 31.08.2001 tarihleri arasında 237 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda 22.01.2016 tarihinde beraatine hükmedildiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanun'a tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacının 100.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece tazminata esas İstanbul Anadolu 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 2001/245 Esas – 2016/37 Karar sayılı dosyanın henüz kesinleşmediğinden bahisle davanın reddine hükmedilmesi üzerine davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekili yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
İncelenen dosya kapsamına göre, dava açıldığında ve hüküm kurulduğunda henüz dava açma süresi başlamamış ise de, Dairemizce yapılan temyiz incelemesi sırasında, Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) üzerinden yapılan araştırmada, tazminat davasına konu dayanak kararın, hükümden sonra Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2021/5251 Esas, 2021/10154 Karar numaralı ilamı ile 15.04.2021 tarihinde kesinleştiği görülmekle, davaların en az giderle ve mümkün olan süratle sonuçlandırılmasını yargıya bir görev olarak yükleyen Anayasanın 141/son maddesi hükmü uyarınca yargılamaya devamla esas hakkında karar verilmesi , bu kapsamda; davaya dayanak olan İstanbul Anadolu 5. Ağır Ceza Mahkemesinin 2001/245 Esas – 2016/37 Karar sayılı beraat hükmüne dair kesinleşme şerhinin Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde aslı ya da onaylı örneği dosya içine alınarak, kesinleşme şerhinde belirtilen kesinleşme tarihinin doğru olup olmadığı, beraat hükmünün davacı (sanık) yönünden hangi tarihte kesinleştiği, 27.04.2016 tarihinde açılan tazminat davasının süresinde açılıp açılmadığının tayin ve tespit edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 16.05.2017 tarihli, 2017/1635 Esas, 2017/1665 Karar sayılı "istinaf başvurusunun esastan reddine" dair hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2. madde ve fıkrası uyarınca BOZULMASINA; bozma kararı doğrultusunda işlem yapılmak üzere 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/2. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için İstanbul Anadolu 8. Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 13.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.