MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 21.02.2011 gününde verilen dilekçe ile elatmanın önlenmesi kal istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 22.11.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, mera parseline elatmanın önlenmesi ve kal istemleriyle açılmıştır.
Davacı Hazine, mera niteliğindeki 372 parsel sayılı taşınmazın 525m2"lik kısmına davalının zeytin ağacı dikmek suretiyle haksız elattığını belirterek davalının elatmasının önlenmesini ve zeytin ağaçlarının kalini istemiştir.
Davalı,davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece,dava kısmen kabul edilerek davalının mera niteliğindeki 372 parsel sayılı taşınmaza müdahalesinin önlenmesine,kal talebinin ise reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacı Hazine, zeytin ağaçlarının kal"ine karar verilmesi gerektiğini belirterek temyiz etmiştir.
Mera, bir veya birden fazla köy veya kasaba halkına bağımsız veya birlikte tahsis edilmiş ya da kadimden beri hayvan otlatmak amacıyla kullanılan, hak sahiplerinin üzerinde intifa hakkı olan arazi parçasıdır. Devletin hüküm ve tasarrufu altında olan mera, yaylak ve kışlaklar özel mülkiyete geçirilemez, amacı dışında kullanılamaz, zamanaşımı uygulanamaz, sınırları daraltılamaz (4342 sayılı Mera Kanunu m.3,4).
Somut olayda;mahkemece yapılan keşif sonrasında dosyaya ibraz edilen 16.09.2011 tarihli Fen bilirkişi rapor ve krokisinde kırmızı renkle gösterilen 372 sayılı mera parseli içerisinde kalan 6.872,53 m2"lik kısma davalının zeytin
ağacı dikmek suretiyle müdahalede bulunduğu belirlenmiştir. Ziraat bilirkişisinin 26.09.2011 tarihli raporundan mera niteliğindeki 372 sayılı parsel üzerine davalının 20 yaşlarında 192 adet adet zeytin ağacı dikip yetiştirdiği anlaşılmaktadır. Davacı dava dilekçesinde bu ağaçların kal’i isteminde bulunmuştur. Davacının kal talebi de hüküm altına alınması gerekirken reddedilmiş olması doğru değildir.
Karar açıklanan nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda yazlı nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 03.05.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi