Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/26284 Esas 2015/15909 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil ile izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesini ücretlerinin ödenmemesi üzerine haklı sebeple feshettiğini beyanla kıdem tazminatı, fazla mesai, genel tatil ve yıllık ücretli izin alacaklarını istemiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.

./..
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle iş yerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İş yerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Dosya kapsamından davacının, davalıya ait iş yerinde 10.07.2007-07.03.2012 tarihine kadar şoför olarak çalıştığı, mahkemece hükme esas kabul edilen bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre 10.07.2007-01.01.2009 tarihleri arası dönemde, davacının 07:30-21:30 saatleri arası günlük iki saat ara dinlenme ile iki gün çalışıp bir gün dinlenerek, haftalık on beş saat fazla mesai yaptığı kabulüne göre hesaplama yapıldığı anlaşılmaktadır. Davacının 10.07.2007-01.01.2009 tarihleri arası dönemde kabul edilen çalışma düzenine göre iki gün çalışıp bir gün dinlendiği hususu çekişmesizdir. Bu çalışma düzenine göre davacının ayda üç hafta beş gün, bir hafta ise dört gün çalışma yaptığı gözetilmeksizin sürekli olarak haftada beş gün çalıştığı kabulü ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Davalı tarafından ibraz edilen fazla mesai tahakkuku bulunan imzasız ücret bordroları ve banka dekontlarından, söz konusu ücret bordrolarında yazılı fazla mesai ücretlerinin davacıya banka aracılığı ile ödendiği anlaşılmış olup davacıya yapılan ödemeler değerlendirilmeksizin fazla mesai ücreti hesaplanması isabetsiz olmuştur. Davacının fazla mesai ücreti, anılan ücret bordrolarında davacıya banka kanalı ile ödenen miktarlar mahsup edilerek hesaplanmalıdır. Yazılı şekilde eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.05.2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.