Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/1208 Esas 2019/11545 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/1208
Karar No: 2019/11545
Karar Tarihi: 05.12.2019

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/1208 Esas 2019/11545 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık tefecilik suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, dosyada yer alan kanıtlar ve yapılan yargılama sonucunda, sanığın suç tarihinde işlediği suçun zamanaşımına uğradığı belirlenmiştir. Dolayısıyla, hüküm bozulmuş ve sanık hakkında açılan dava zaman aşımı nedeniyle düşmüştür.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 241/1. maddesi (Tefecilik suçu)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (İptal edilen madde)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e maddesi (Dava zamanaşımı süresi)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 67/4. maddesi (İlaveli dava zamanaşımı süresi)
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi (Yargılama usulü)
- CMUK'un 321. maddesi (Hükümlerin bozulması)
- 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi (Dava zamanaşımı)

5. Ceza Dairesi 2015/1208 E. , 2019/11545 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesiyle ilgili iptal Kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Delillerle iddia ve savunma, yapılan yargılama göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan yerinde görülmeyen sanık müdafin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Sanığın üzerine atılı tefecilik suçunun 5237 sayılı TCK"nın 241/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırına göre aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, ödünç paranın verildiği ve suç tarihi olarak kabulü gereken 2007 yılı Temmuz ayı ile inceleme günü arasında ilaveli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından ve sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE 05/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.