Esas No: 2022/4443
Karar No: 2022/5968
Karar Tarihi: 20.06.2022
Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2022/4443 Esas 2022/5968 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir alacak davası sonucunda verilen hüküm, davacının kısmen haklı bulunmasıyla sonuçlandı. Davacı vekili ile dahili davalı vekili tarafından temyiz edilen kararın incelenmesinde, davacı vekilinin temyiz itirazları reddedildi ve hükmün onanmasına karar verildi. Ancak, davalılardan birinin temyiz istemi, kesinlik sınırını aşması nedeniyle kabul edilemez görüldü. Bu nedenle, davalının temyiz istemi reddedildi. Kararın sonucunda, davacı vekilinin talebi kabul edilirken, davalı vekilinin talebi reddedildi. Temyiz harcı, davacı tarafından ödenmeli ve peşin alınan harç, davalıya iade edilmelidir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici maddesi 3'e göre, karar düzeltme yolu sadece davacı vekili için açıktır. Kanunlar arasında belirtilen 5219, 5236 ve Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 427. ve 440. maddeleri incelenmelidir. 427. madde, kesinlik sınırının belirlenmesi hakkında bilgi verirken, 440. madde karar düzeltme yoluyla ilgilidir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
DAVALILAR : 1
Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili ile dahili davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
1-Davacı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASI gerekir.
2-Davalılardan ...’nın temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5219 ve 5236 sayılı yasalar ile HUMK'nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01/01/2020 tarihinden itibaren 3.920 TL’ye çıkarılmıştır.
Karar, verildiği tarih itibariyle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 tarihli ve 1989/3 Esas 1990/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kurulu Kararı uyarınca Yargıtay'ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
Açıklanan nedenlerle davalılardan ... vekilinin temyiz isteminin miktar itibariyle REDDİ gerekir.
SONUÇ: Birinci bentte açıklanan nedenlerle davacı vekili yönünden hükmün ONANMASINA, ikinci bentte açıklanan nedenlerle davalılardan ... vekilinin temyiz talebinin miktar itibariyle REDDİNE, 21,40 TL bakiye temyiz harcının temyiz eden davacıya yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalı ...’na iadesine 6100 sayılı HMK'nın geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nın 440. maddesi gereğince davacı yönünden karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 20/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
