Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/7678 Esas 2022/4708 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Adana 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/83 Esas – 2016/293 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının silahlı terör örgütüne üye olmak ve silahlı terör örgütü propagandası yapmak suçundan 08.02.2009-18.05.2009 tarihleri arasında 99 gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda terör örgütü propagandası suçundan kovuşturmanın ertelenmesine, örgüte üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işlemek suçundan ise yapılan yasa değişikliği sonrası ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiği, kovuşturmanın ertelenmesi kararının 04.02.2013, ceza verilmesine yer olmadığına dair kararın ise 20.12.2017 tarihinde kesinleştiği, gözaltına alınma tarihi itibariyle davanın yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanununa tabi olduğu anlaşılmakla;
Davacı vekilinin davacı hakkında tutuklu ve tutuksuz olarak makul sürede yargılama yapılmadığı gerekçesi ile CMK’nın 141/1-d maddesi gereğince 20.000 TL maddi, 30.000 TL manevi tazminatın gözaltı ve tutuklama tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, mahkemece duruşmasız yapılan inceleme sonucunda davanın reddine karar verilmesi üzerine dairemizce yapılan temyiz incelemesinde tarafların usulüne uygun şekilde duruşmaya davet edilerek Cumhuriyet savcısının katılımıyla yapılacak duruşma sonucunda karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulması üzerine mahkemece suç tarihinin 08/02/2009 tarihi olan terör örgütüne üye olma ve terör örgütü propagandası suçlarının işlendiğinin iddia edilen olayda Adana C. Başsavcılığının 26/02/2009 tarihli iddianamesi ile Adana (Kapatılan CMK 250 maddesi ile görevli) 8. Ağır Ceza Mahkemesine kamu davası ikame edildiği, davacı olan sanığın 09/02/2009 tarihinde tutuklanıp 18/05/2009 tarihinde serbest bırakıldığı, mahkemece 08/03/2011 tarih, 2009/23 esas ve 2011/66 karar sayılı ilamı ile sanığın her iki suçtan hapis cezası ile teczilesine karar verildiği, vaki temyiz üzerine dosyanın temyiz incelemesi sırasında 05/07/2012 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve sanığın lehine düzenlemeler ihtiva eden 6352 sayılı Yasa uyarınca dosyanın uyarlama yapmak üzere mahkemesine iade edildiği, bu kez mahkemece 30/11/2012 tarih, 2012/261 esas ve 2012/324 karar sayılı ilamı ile 4 ay içerisinde sanığın lehine olarak ikinci kararı ittihaz ettiği, sanığın hakkında yapılan soruşturmanın kısalığı, uygulanan tutuklama tedbirinin 3 ay gibi makul bir süre olması, sanığın lehine düzenlemeler içeren yeni kanun hükümleri nedeniyle usul bozması yapılarak yargılamanın devam ettiği, bu bağlamda yerleşik ulusal ve uluslararası yargı makamlarının kararlarında belirtilen ilkelere göre uzun tutukluluk ve makul sürede yargılanma hakkının ihlal edildiğinin söz edilemeyeceğinden bahisle davanın reddine karar verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; mahkemece tazminat isteme koşullarının oluşmadığı gerekçe gösterilerek davanın reddine karar verilmesinde usule ve kanuna aykırı yön bulunmadığından, davacı vekilinin tazminat koşullarının oluştuğuna yönelik sair temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 14/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.