MAHKEMESİ : İSTANBUL 2.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 2.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 10/10/2017 tarih ve 2014/195-2017/247 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacılar vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, 2 no’lu davalının 1 no’lu davalının bölge ana bayisi olduğunu, davacıların 2 no’lu davalı ile bayilik sözleşmeleri imzaladıklarını, işyeri açmak için çeşitli alışveriş merkezleriyle görüştüklerini, ancak davalılar tarafından markanın yeterli tanıtımı yapılmadığından kendilerine yer tahsis edilmediğini, şehrin işlek mekanlarında yer açmak isteler de davalıların gerekli teknik ve lojistik desteği vermemesi nedeniyle işyeri açamadıklarını, 2 no’lu davalının gerekli yatırımları yapacağını vaad etmesine rağmen, verdiği sözleri tutmadığını, 1 no’lu davalıya başvurmalarına rağmen sonuç alamadıklarını, 1 no’lu davalının 2 no’lu davalıyı denetleme görevini yerine getirmediğini ileri sürerek taraflar arasındaki bayilik sözleşmesinin iptaline ve herbir davacı için miktarı ayrı ayrı belirtilen bayilik bedeli ve kazanç kaybı bakımından fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydı ile toplam 228.000 USD zararın davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
1 no’lu davalı vekili,10.03.2002 tarihinde dava dışı Ouiznos Franchising LLC şirketi ile 2 no’lu davalının ana franchising sözleşmesi imzaladıklarını, ana sözleşmenin 31.12.2006 tarihinde kendilerine devredildiğini, sözleşmenin 14.02.2008 tarihinde tarafların karşılıklı mutabakatıyla sona erdirildiğini, davacılarla aralarında hiçbir sözleşmesel ilişki bulunmadığını, 2 no’lu davalının şirketi temsil yetkisi bulunmadığını, hiçbir şekilde başarı garantisi verilmediğini, ödenen ücretlerin sözleşme hükümlerine göre iade edilmeyeceğinin kararlaştırılamadığını, bu durumun uluslararası franchising teamülü olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
2 no’lu davalı, davaya cevap vermemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamada iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, 1 no’lu asıl franchise veren ile alt franchise alan davacılar arasında sözleşmesel bir bağ bulunmadığından 1 no’lu davalıya karşı sözleşmeye dayalı bir talepte bulunulamayacağı, alt franchise sözleşmelerine göre 2 no"lu davalının alt franchise alanlara yer bulma ve çeşitli şekilde destek olma gibi bir yükümlülüğünün bulunmadığı, işletmenin açılacağı yerin seçiminin ve kiralanmasının sadece alt franchise alanlara ait olduğu, sözleşmede başlangıç franchise ücretinin geri verilemeyeceğinin açık şekilde kararlaştırıldığı, dosyada yer alan belgelerden davacıların işletmeyi açmayı düşündükleri alışveriş merkezlerinden olumsuz cevap aldıktan sonra başkaca yerleri kiralama yoluna gitmediği ve bu bakımından sözleşmeye aykırı davrandıkları gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 13,00 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 17/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.